Rozmowa Pòlocha z Kaszëbą

K. Moj Panje, jo meszle, ze jo jem provde pòvjedzel, bò Kaszeba njm se rodzi, to ju mo gòtova kòszele; a dze je plotnjano kòszela, te musza bec s czase szotore, a ze szotor robja v Kaszebach papjor, dlo teho muszel bec rechli papjor jak toblece abo skora. Skore pòtrzebuja ledze na skòrznje, do sli e te dali, a toblece le do karczme abo dlo dzeci do szkòle. A jakle jo, moj wòjc, meho wòjca—wòjca wòjc pamjetac mògle e mozeme, to vjedno szotornjce do papjernj szotore skupjale, e to bel vjelgi handel v Kaszebach. Jo pòzvolaje no to, ze v Pòlsce na skórach e toblecach pjsale e pjsza, bò te mjele e maja vjele bedla e drzeva, a przez to vjele skor e toblec; ale wu nas je vjele lne e szotor, a ztad e vjele papjore.

P. Moj Bracje, jak ja slisze, to Ti Kaszubov vistavjasz na vjelkich ludzj; albovjem, kjedi onj Biblija vidali, to musjeli albo apostolamj albo cos nad apostoli bic. Zaczim i to, co v njej czitami, musjalo sje nje v Palestinje, ale v Kaszubach stac.

K. Moj Panje, jo jem se wuczel dosc vesokje szkòle e mjel jem szkolneho, co liczel przez setmedzeset lat e vjele mog pamjetac; a ten mje pòvjodel, ze pòlacenje Palestina zovje se pònaszemu Kaszebe.

P. Ej, moj Bracje, ja vjem, ze to bloto jest male; moze tilko ma czteri mjle dlugoscj i pólmjli szirokoscj.

K. Mój kochiani Panje, ta puszczo zoczino se wod czervonjeho mórza, co se nazevo pólacenje mare recens, a pónaszemu zatoka Frigska; a to dlo teho, ze tu nad ta wóda bela Frigijo, provincijo Perziji czele zemju Preskje, e cignje se vnet pjaszczestemj brzegamj, vnet wurodzajnemj kepamj, vnet trovnemj albo torfovemj blotamj prze melim mórze Genezareckim e vjegim mórze Balteckim jasz do jezora Zarnovskjeho, lacus Piasnensis. Do Meleho mórza vpodo rzeka Jordan, co se pónaszemu Plutnjca zovje; a to dlo teho, ze tu lud Póganski e Zedovski wóstel wód grzechov wóplokani. Oj, kjebele Vpan nasze stora mape czele landkorte, na chteri krajobroz cale nasze zemje se znajdeje, vjdzel; jak wónj to szle przez te puszcze, kje na nj jesz vjelgje lase e wóde belo, tobe Vpan se njepomalu zdzevjel: bó wónj to tu, to te, to donad, to nazod, jak reki lazele. Kó tej jesz zodne drogi, anje ros stegne pódceve te njebelo. Dlo teho njmozeme se dzevjc, ze to tak dlugo derovalo, bó wónj tesz rzase e dobrze se na nj mjele, kje jim le glod njedokuczel. Vjele mjesc, przez chtere wónj przechódzele, jesz pódzisdzen wód jich szczesco abo njeszczesco swóje mjona maja, tak v Wólivje pósodale wónj jesz wólive, ale v Kólibkach bele wónj ju tak zmeczoni, ze se le kólibale e muszele se na posilk do Copote copnac. V Grabovce narznele wónj sobje grabovech kijov e palec, ale mjmo teho v Chilonj ju vjele jich se le tak chilelo, a prze Cesovj muszel jeden dregjeho dali cesnac. Pótemu przeszle wónj do blota Zamóstneho, dze se mjele drobke lepj, bó tu natrafjle vjele pasturzi, co dobetk pasle e njemógac naszim przodkom stavjc wópore jich dobrze póczestovale e jim móst przez rzeke zbudovale, abe se tech njeproszonech gósci jak norechli ze sve vede pózbec. Ztad póvze vjes Móste e to cale bloto swóje mjono. Dali szle wónj przez kepe Pucka e Svorzevska dlo blota Karvjanskjeho; nawóstatku trafjle wónj do Jericho, pónaszemu Cechócena, a to dlo teho je tak przezvale, bó tu se barzo ceszele. Wuceszoni njedale wónj sobje czase, abe przez rzeke ku Jerozolemje móst vestavjle, le redale; zkad rzeka e vjes Reda swóje mjono vzele. A ze coros barzi mjesce placze smjech zajmóvel, pókazeje vjes Smjechova. Jesz jo Vpane co vjci póvjim. Kje Mojzesz veslel wóredovnjkov, cobe se vevjadovale wó zemj wóbjecani, tej jich zdradzele. No te to pamjatke wuzdrzisz Vpan pore kot, prze ti puszczi vestavjonech, co se nazevaja Zdrada. Meho wójca wójc mje póvjodel, ze jeho wójc jesz pamjetel jeden vadol Jizraëlski njedalek tech zabudovan. Abe ta pomjatka njgde njevegasla, vestavjono tu chalupe, chtero pódziszdzen wód vszetkich jinszech checzi stoji wóddolono, bó v nj mjeszkaja ledze, co le njeba szukaja.