Płyniemy Titanikiem

Życie pisze scenariusze, które potrafią działać na wyobraźnię, które zapadają w pamięci wielu pokoleniom, urastając niekiedy do nieśmiertelnych symboli, stając się inspiracją do nowych – pisanych już ludzką ręką – scenariuszy. Któż dziś nie wie, czym był Titanic. Gdybym pokusić się miał na określenie go jednym słowem, rzekłbym: nieuchronność. Choć wolny od determinizmu, ba! jako racjonalista wręcz nieuznający go, w jednej (jedynej?) sferze muszę mu ulec. To Życie, które przecież tak nieuchronnie zmierza ku jednemu. Ale Człowiek jest coraz bardziej dumny, pyszny, wynoszący się ponad Nie i coraz bliższy przekonania, że jest… nieśmiertelny. Tymczasem Nieuchronność wisi nad nim niezmiennie i niezależnie od siły jego przekonania. Wielu z nas zaskakuje, część z nas ją „odkrywa”, a jeszcze inna po prostu o niej wie. Wszyscy jednak prędzej czy później zdajemy sobie z tego sprawę i próbujemy na różne sposoby łagodzić skutki tegoż uświadomienia, w skrajnym chyba przypadku odwołując się do Boga, boga, bożka(ów) itp. - albo im ulegając, albo się przeciw nim buntując.

Poezję odczytać można na wiele sposobów i nie wypada dawać wykładni, jak należy robić to „prawidłowo”, więc i ja tego robił nie będę. Nie zamierzam zatem „tłumaczyć” tomiku Płyniemy Titanikiem na „jedyny słuszny język”. Niech zrobi to każdy na swój użytek, czytając ten mądry, ciepły i w jakiejś mierze też deklaratywny zbiór wierszy Ewy Pawłowicz.

Zbigniew Zebar

Ewa Pawłowicz – urodzona w 1947 roku w Gdańsku. Ukończyła filologię polską na UG. Debiutowała w gdańskich „Literach” w marcu 1969 roku. Publikowała wiersze w „Dzienniku Bałtyckim”, „Pomorzu”, „Za i przeciw” oraz na antenie PR. W 1969 roku otrzymała II nagrodę w konkursie poetyckim, który odbył się w ramach Gdańskiego Maja Literackiego. Uzyskała kilka wyróżnień na organizowanych w Gdańsku Turniejach Jednego Wiersza. Była członkiem Koła Młodych Literatów przy ZLP. W 1973 roku jej wiersze były drukowane w „Almanachu Młodych” wydanym przez „Iskry”. W 1997 roku dwa z zamieszczonych w poniższym tomiku wierszy ukazały się w numerze 5. czasopisma „Autograf”.