Wolno szaleć młodzieży, wolno starym zwodzić,
Wolno się na czas¹ żenić, wolno i rozwodzić,
Godzi się kraść ojczyznę łatwą i powolną;
A mnie sarkać na takie bezprawia nie wolno?²
Niech się miota złość na cię i chytrość bezczelna —
Ty mów prawdę, mów śmiało, satyro rzetelna.

Gdzieżeś, cnoto? gdzieś, prawdo? gdzieście się podziały?
Tuście niegdyś najmilsze przytulenie miały.
Czciły was dobre nasze ojcy i pradziady,
A synowie, co w bite³ wstąpać⁴ mieli ślady,
Szydząc z świętej poczciwych swych przodków prostoty,
Za blask czczego poloru⁵ zamienili cnoty.
Słów aż nadto, a same matactwa i łgarstwa;
Wstręt⁶ ustał, a jawnego sprośność niedowiarstwa

1. na czas – czasowo, na pewien czas. [przypis redakcyjny]

2. J. Kleiner wskazuje na wyraźne pokrewieństwo tych wierszy z odpowiednimi wierszami pierwszej satyry Juwenalisa, który pisze: „Jaż tego nie uznam za godne oświetlenia lampą wenuzyńską (Horacjuszową)? Jaż tego nie miałbym poruszyć?” (J. Kleiner, Pierwszy cykl „Satyr” Krasickiego, [w książce:] O Krasickim i o Fredrze. Dziesięć rozpraw, Wrocław 1956, s. 59). [przypis redakcyjny]

3. bite – ubite, utarte. [przypis redakcyjny]

4. wstąpać – wstępować. [przypis edytorski]

5. czczy polor – zewnętrzna, pozorna ogłada, elegancja. [przypis redakcyjny]

6. wstręt – tu: odraza, opór wobec zła. [przypis redakcyjny]

12 3 4 5 6 Kolejny

Świat zepsuty

Osoby, które czytają tę książkę, przeczytały również