Салиха – Сəмен

 
Тұрғандай бейне мүлгіп басын иіп.
Ақырған аждаһадай тасқынды өзен,
Сарқырап төмен аққан шатқа құйып.
 
 
Белгілі Жая деген бір қиын тас,
Сескенбей ендігі жан бара алмас.
Бел байлап сол қиынға бекінбек боп,
Жөнелді қорықпай шыдап Салиха жас.
 
 
Тез барып тығылады демін алып,
Жат жерге тамашалап қайран қалып.
Ой түсіп біраздан соң қорықты жаны
Денесі кейде суып, кейде жанып.
 
 
Кеш мезгіл шам жағылып, ақшам батты,
Қайғысы бұрынғыдан болды қатты.
Аузынан аһ ұрғанда жалын түтеп,
Шыдамай қорыққан жүрек шиыршық атты.
 
 
Қалайша бұндай іске болсын шыдау,
Ұзын күн өткізгені зарлау, жылау.
Зарығын өксіп, жылап тоқтата алмай,
Сондағы Салиханың сөзі мынау.
 
 
Жəрдем бер жан беруші жасағаным,
Жар үшін жас жанымды жараладым.
Айырылып жалғыз түнде ел-жұртымнан,
Жапанда шыбын жанды тасаладым.
 
 
Шалындым махаббаттың жалынына,
Сөндіріп ғашық отын баса алмадым.
Жолыңа жаным құрбан болсын дегем,
Жетпесе мақсатыма бітсін халім.
 
 
Жəрдемші жас өмірге болсын Құдай,
Жеткізсін тілегіне жас арманын.
Ер Сəмен, таңдап таптым сені сүйіп,
Іліндім жалыныңа шоқ боп күйіп.
 
 
Ішінде жанған оттың мен отырмын,
Сөндірсең махаббаттың суын құйып.
Құдайым Сəмен ерге қосар болсаң,
Бəрін де ұмытар ем құшып, сүйіп.
 
 
Соны айтып үңгіріне қайта кірді,
Зарланып мұң мен зарын айта кірді.
Сол кезде түннің жарым болған шағы,
Кім білер келешекте болар сырды.
 
 
Дүрсілдеп тоқтамайды жүрегі ойнап,
Жəне де жаны сүйген жарын ойлап.
Келеді жерді жарған ат сарыны
Келеді көк жартасқа тура байлап.
 
 
Бұл келген бөтен емес Сəмен ғашық,
Көрісті екі ғашық амандасып.
Қайғының бір минутта бəрін жойды,
Аз уақыт жабықса да, жүдеп сасып.
 
 
Ың-жыңсыз түн құшағын тұрды жайып,
Аспанда ай түрленді əсем басып.
Құттықтап күле қарап ғашықтарға,
Жұлдыздар жымыңдаған тұр жарасып.
 
 
Желкілдеп жан түбінде жатқан ойға
Майда жел сыбырлайды мұңын қосып.
Таңдаған тағылықты тау баласын
Табиғат қарсы алып тұр құшақ ашып.
 
 
Салиха айтты сонда Сəмен ерге:
Бір істен ойсырадым көңілім жасып.
Бізді іздеп таң атқан соң ел келеді,
Кеткен соң екі бірдей адам қашып.
 
 
Кеш батса, түні бойы қасымда бол,
Құмарлы от жүректің мауқын басып.
Таң атса елге барып көрініп жүр,
Сыр айтар құрбылармен ақылдасып.
 
 
Өткен соң күн ескіріп біраз заман,
Бір сапар ойланарсыз болса нəсіп.
Ат, азық, қару-жарақ қамданып жүр,
Тығынып бекініске бірден тасып.
 
 
Қайда қауіп-қатер істер болса,
Жүрмелік бейғам болып жаза басып.
Екеуі осы сөзді қатар айтып,
Сүйісті екі ғашық құшақтасып.
 
 
Жас гүлдің жан татпаған жаңа балын,
Мастанды бөліп ішіп екі ғашық.
Өткенін түннің қалай сезген де жоқ,
Оятты тау шапағы таудан асып.
 
 
Таң атып батыр Сəмен елге кетті,
Кісідей түк білмейтін барып жетті.
Сыр бермей сол жүріспен аял етіп,
Арада бірнеше күн уақыт өтті.
 
 
Айта алмай ханға батып қыздың жоғын,
Ел болып ат өксітіп көп іздепті.
Таба алмай, күдер үзіп ақырында,