Аққудың айырылуы

 
Иіскей басты бетіне.
 
 
Иіскеп нəзік исін жұтып,
Көлбеңдеді айнала;
Ақ шашақты талдап түтіп,
Шашты мөлдір айнаға.
 
 
Талдап түтіп ақ шашақты,
Алып аппақ жұпарын;
Ақ тəніне сылап жақты
Қандыруға құмарын.
 
 
Екі сұлу еркелесті,
Бір-біріне жарасып;
Тағы нəзік «не-не?» десті,
Бір-біріне қарасып.
 
 
Бөліп əсем ойындарын,
Екі ғашық сүйісті;
Сүйісіп боп, мойындарын
Мұңайысып иісті.
 
 
Екі маңғаз ғашық жұбай,
Шын сүйіскен жар еді;
Мұңайысты неге бұлай,
Не қасіреті бар еді?
 
 
Екі маңғаз еркін өскен,
Қосылысқан жар еді;
Ертегідей еркелескен,
Тағы неге зар еді?
 
 
Екі сұлу мөлдіресіп,
Неге бүгін мұңайды?
Бірін-бірі елжіресіп,
Неге ақырын сылайды?
 
 
Дауыстары қалтырасып,
Неге нəзік жылайды?
Қосылысқан екі ғашық
Тағы нені сұрайды?
 
 
Көл ортасы кең жайқыннан
Келген аққу бұрылып,
Қасіреті іште тынған,
Жөнеп берді сырылып.
 
 
Қыңқылдады қалар ғашық
Көздің жасын тыя алмай.
Көлбеңдеді о да жасып,
Кетер ғашық қия алмай.
 
 
Қимаса да бірін-бірі,
Қайта-қайта қайырылып;
Екі ғашық əрең тірі,
Тағы кетті айырылып.
 
 
Екі ғашықтың міне сыры,
Қанбаса да құмары.
Көл шетінде қалды бірі,
Тағы кетіп сыңары.
 
 
Бір шоқ қамыс жиекте өскен
Бір мезгілде қалт етті.
Қалт етті де үні өшкір,
Үндемеске ант етті!
 
 
Шоқ қамысты жыбыр еткен
Аққу кербез елер ме?
Құрттан қорықса қыбыр еткен,
Көл шетіне келер ме?