Ишқ ёғдуси

«Келди хатинг учиб, юрак пок бўлди…»

 
Келди хатинг учиб, юрак пок бўлди,
Қон йиғлади кўзлар бари, ғамнок бўлди.
Бўлмаса гар шафеъ Муҳаммад дасти,
Бил, барча ниқоблар бари чок-чок бўлди.
 

«Ўргимчак инин фалак либос этмоқчи…»

 
Ўргимчак инин фалак либос этмоқчи,
Бир-бир бари дўст ер тубига кетмоқчи.
Чарх қоидаси шу бўлса, эрта-индин
Бир-бир келибон, бизга-да гал етмоқчи.
 

«Сен феъли бадимни халқдин пинҳон қил…»

 
Сен феъли бадимни халқдин пинҳон қил,
Мушкул барини қошимда сен осон қил.
Шодманки бугун, эрта не қилсанг ёзғут,
Ундан-да тағин улуш бериб, шодмон қил.
 

«Ҳукминг ила бад ҳамон менинг аҳволим…»

 
Ҳукминг ила бад ҳамон менинг аҳволим,
Бермайди менга омон менинг аҳволим,
Эй хожа, хабар олмасанг аҳволимдан,
Тобора ёмон-ёмон менинг аҳволим.
 

«Минг дард чекибон, қадди камонинг менман…»

 
Минг дард чекибон, қадди камонинг менман,
Парвона сифат фидойи жонинг менман,
Гар бўлмаса васлинг, оҳ, муяссар, жоним,
Пойингда қолиб, ранги сомонинг менман.
 

«Чун ойни хира қилгучи тобонинг бор…»

 
Чун ойни хира қилгучи тобонинг бор,
Гулзор ила баҳс этар гулистонинг бор,
Бир лаҳза ҳаялламай совут тешгувчи,
Ҳар биттаси бир найзаки, мужгонинг бор.
 

«Каъба қора тоши дардларим дармони…»

 
Каъба қора тоши дардларим дармони,
Йўқ Каъбага борган кишининг армони,
Гар қора тошингдан ўпич олсам, ёр,
Айб этма, шудир, ахир, Худо фармони.
 

«Холларки, кўрар ани юзингда банда…»

 
Холларки, кўрар ани юзингда банда,
Гуллардаги доғларни қилур шарманда,
Йўқ – йўқ бу гапим ғалат, у хол гул терган
Занжи боласи Хўтандаги гулшанда.
 

«Зулму итобларингдан кеч кўнглим учун…»

 
Зулму итобларингдан кеч кўнглим учун,
Кўнглим бу – тугун, сен ани еч кўнглим учун.
Мен кўнглинг учун ўзгага бермам кўнглим,
Сен ўзгага берма кўнгил ҳеч кўнглим учун.
 

«Бердингки, қаноат, мис эдим, зар бўлдим…»

 
Бердингки, қаноат, мис эдим, зар бўлдим,
Сўнг нури яқийнинг-ла мунаввар бўлдим.
Хўб куйди ёниб барча ғараз бир бошдан,
Холис яралишга мен муяссар бўлдим.
 

«Ёраб. Карам эт, фаромушу хор бўлмай…»

 
Ёраб. Карам эт, фаромушу хор бўлмай,
То ёру биродарга сира зор бўлмай.
Жой бердинг, ахир, беш-ўн кун остонангдан,
Мен бошқа эшикка ҳеч талабгор бўлмай.
 

«Қилмишларим, оҳ заҳри гуноҳ тоттирди…»

 
Қилмишларим, оҳ заҳри гуноҳ тоттирди,
Ҳам феъли бадим хижолат, оҳ, торттирди.
Файз бермакчи эди юракка қутлуғ олам,
Лекин бу юрак ўзи фасод орттирди.
 

«Сидқимни умид этди Мустафо арабий…»

 
Сидқимни умид этди Мустафо арабий,
Ҳам дилда муқим, Худоё, чорёри набий.
Оҳ, қилмаки шарманда қиёматда мени,
Берганда ҳисоб сенга, шу – кўнглим талаби.
 

«Ёраб, ки, разолатни Расулингга тайин…»

 
Ёраб, ки, разолатни Расулингга тайин,
Қилдингу, ой тўлишди ҳар лаҳза сайин.
Исёними охиратда қил икки бўлак,
Бирни Ҳасан айласин авф, бирни – Ҳусайн.
 

«Йўқликка вужуд амринг ила қўйди қадам…»

 
Йўқликка вужуд амринг ила қўйди қадам,
Сирри ниҳонларни, эй, қилғучи рақам.
Қилганда жазо куни қора номамни,
Айлама навмийд… раҳмдил-ку қалам.
 

«Кўнглингга маним кўнглими мос айла, кўзим…»

 
Кўнглингга маним кўнглими мос айла, кўзим,
Бегонадан ўзни сен халос айла, кўзим.
Ихлос ила остонама кел бир тонгда,
Бахт топмас эсанг, сўнг эътироз айла, кўзим.
 

«Мулзамман, ахир, неъмати бисёр сендан…»

 
Мулзамман, ахир, неъмати бисёр сендан,
Навмид эмасман ҳечки, кирдор сендан.
Хоҳла оловда ёқ мени, хоҳ лутф эт,
Мен сендану жаннат сендан, нор сендан.
 

«Ўлтирди кўзинг ҳам омий, ҳам золимни…»

 
Ўлтирди кўзинг ҳам омий, ҳам золимни,
Боғлайди сочинг ҳам одил, ҳам золимни.
Бир кулганда лабинг, Каъба ила маъбаддан
Айлайди халос ҳам солик, ҳам солимни.
 

«Ўлтирди кўзинг ҳам олим, ҳам омийни…»

 
Ўлтирди кўзинг ҳам олим, ҳам омийни,
Йўқ қилди сочинг не яхшилар номини.
Бир кулдию лаъл лабинг чиқарди ҳайдаб
Узлатидан Боязид Бистомийни.
 

«Оқшом чоғи ёр ётган эди уйқуда…»

 
Оқшом чоғи ёр ётган эди уйқуда,
Ҳусн боғида гул тердим ажиб туйғуда.
Тонг қушларини уйқусидан уйғотдим,
Қилдим кераг-ов шу ишни, оҳ, беҳуда.
 

«Дил ойна бўлиб етди юзи ойингга…»

 
Дил ойна бўлиб етди юзи ойингга,
Етди тароқ зулфи сумансойингга.
Оҳ, сурма бўлиб кўзингга етган хокман,
Ундан тўкилиб тушсам эди пойингга.
 

«Дунёни ҳамиша бевафо кўрмишман…»

 
Дунёни ҳамиша бевафо кўрмишман,
Ҳам ўзни ғарибликда адо кўрмишман.
Ҳар кимки жамъ этган эрса Қорун молин,
Маҳшар кунида ани гадо кўрмишман.
 

«Шамшод қадинг заминга аро бўлғай…»

 
Шамшод қадинг заминга аро бўлғай,
Тим қора сочинг жаҳонда ғавғо бўлғай.
Маҳшар куни боқмаса қиё фаттонинг,
Бир-бир бари эл залил, расво бўлғай.
 

«Олам бари ҳуснинг била, ёр, жонондир…»

 
Олам бари ҳуснинг била, ёр, жонондир,
Ҳажрингда жаҳон завол топиб, гирёндир.
Қон тўкса, хунимни олмагум ҳеч кимдан,
Ошиқ бари қон тўкиб, санго қурбондир.
 

«Сен каби йўқ бўлак бир одил, Оллоҳ…»

 
Сен каби йўқ бўлак бир одил, Оллоҳ,
Ҳеч бошқа азизни билмас, о дил, Оллоҳ.
Тушди бошимга ғам, қўлимни тутғил,
Додим шуки, додимни қабул қил, Оллоҳ.
 

«Қошимдан ўшал сарви хиромон кетди…»

 
Қошимдан ўшал сарви хиромон кетди,
Кўзлардан оёқ остима кўп қон кетди.
Қошимға, келиб раҳмики, қайтмас эрса,
Айлангки ҳисоб – танимдаги жон кетди.
 

«Кўрсатди юзин бамисли бир моҳ ҳамага…»

 
Кўрсатди юзин бамисли бир моҳ ҳамага,
Кулгичлари бирла қазди у чоҳ ҳамага.
Маст келдию мажлисга, қиё боқди секин,
Чектирди қиё қарашлари оҳ ҳамага.
 

«Бил, барча нифоқ, чарх, кийнангда сенинг…»

 
Бил, барча нифоқ, чарх, кийнангда сенинг,
Жанжал барига сабаб хазийнангда сенинг,
Юлдуз бари қалбаки, ёриб кўксинг оч,
Чин дурлар аён бўлғуси сийнангда сенинг.
 

«Йўлингда асо-қуруқ таёқ, айт, не керак…»

 
Йўлингда асо-қуруқ таёқ, айт, не керак,
Йўлингда юрак юрар, оёқ айт, не керак.
Ҳар қанча қоронғу бўлса-да ушбу йўл,
Иймон била равшанки, маёқ, айт, не керак.
 

«Ҳасратли бу танда дард султон бўлди…»

 
Ҳасратли бу танда дард султон бўлди,
Дарёи аламга ғарқ ширин жон бўлди.
Ишқинг бу фалак, учиб юрак лочиндек,
Қўнмоққа илож топмади ҳеч, қон бўлди.
 

«Май била мушки тар лабин очганидир…»

 
Май била мушки тар лабин очганидир,
Ўйлаш уни кўздан уйқунинг қочганидир.
Сут тўлган идиш чеҳраси, сабз хатти эса
Зулфи – илон сутга заҳар сочганидир.
 

«Ошиқ бу юрак ёри вафодорсиз хун…»

 
Ошиқ бу юрак ёри вафодорсиз хун,
У бўлса, керак эмас шароби гулгун.
Умр ёри вафодорсиз ўтиб бормоқда,
Тутти хумори кўп. У афюн… афюн…
 

«Бўлғайми баҳор сўлим? Билиб бўлмас ҳеч…»

 
Бўлғайми баҳор сўлим? Билиб бўлмас ҳеч,
Етгайми унга қўлим? Билиб бўлмас ҳеч.
Бор умрини ухлаб ўтказибдур бахтим,
Уйқуми бу ўлим? Билиб бўлмас ҳеч.
 

«Кўнглим уйи ҳар лаҳзада равшан у билан…»

 
Кўнглим уйи ҳар лаҳзада равшан у билан,
Бурро бу тилимда шавкату шан у билан,
Яшнайди юрак баҳор бирлан у билан,
Ҳам бўлди кўнгил дашти, ки, гулшан у билан.
 

«Эй талх, ширинликка нажотинг йўқ ҳеч…»

 
Эй талх, ширинликка нажотинг йўқ ҳеч,
Дилташнаману, оби ҳаётинг йўқ ҳеч.
Зотингда на фитна бор, на шўриш, ғавғо,
Таъм мулкида бир тотли ижодинг йўқ ҳеч.
 

«Икки кўзингда фитна, ёр, ухлаб ётар…»

 
Икки кўзингда фитна, ёр, ухлаб ётар,
Икки сочингда икки дор ухлаб ётар.
Ноз-ишвалисан. Тилинг заҳар. Остинда
Бўлганча шай уйғонишга мор ухлаб ётар.
 

«Чеҳрангни ҳусн мулкида гул-гул қилдинг…»

 
Чеҳрангни ҳусн мулкида гул-гул қилдинг,
Сайратдингу бизни, маст булбул қилдинг.
Сочингни тугун-тугун қилиб, эй дилдор,
Сен парчаладинг, юракни чил-чил қилдинг.
 

«Дурга тўлиқ макон бу май киштийси…»

 
Дурга тўлиқ макон бу май киштийси,
Жаҳондаги жаҳон бу май киштийси.
Кўп хавф – хатарлидир бўлак киштийлар,
Чун, хавфдан омон-омон бу май киштийси.
 

«Ҳақ раҳмати деб биларман сен ойимни…»

 
Ҳақ раҳмати деб биларман сен ойимни,
Топмоқ тилагум дилингда ўз жойимни.
Шод этмасин, айт, нечун мени қошинг, ёр,
Кўнглимни биларсан, кўриб авзойимни.
 

«Бир бахт, ки, бахти бериё сендандир…»

 
Бир бахт, ки, бахти бериё сендандир,
Кўнглимки қоронғудир, зиё сендандир.
Содиқ дилу тоза меҳр ҳам лутфи қадийм
Бу барчаси биздану, дуо – сендандир.
 

«Ўртаб мени, денгизни жимирлатма, шамол…»

 
Ўртаб мени, денгизни жимирлатма, шамол,
Тинч сув бетидек топди анинг ҳусни камол.
Уммондаги сув парисимас ёр акси,
Ғойиб бўла кўрмасин, ки, сувдан у жамол.
 

«Бад нафсига тушдилар, ки, мук маккорлар…»

 
Бад нафсига тушдилар, ки, мук маккорлар,
Ҳақ ишда егай ёзда ушук маккорлар.
Ҳақ арслонлари қолди – кетдилар саҳрода,
Иззатда яшаб ўтар мушук маккорлар.
 

«Эй нури чароғ мисли бу тақдир сеники…»

 
Эй нури чароғ мисли бу тақдир сеники,
Ҳам яхши дуо бирла бу таъсир сеники.
Оламни азиз номинг ила қилди баланд,
Лутфи шаҳаншоҳи жаҳонгир сеники.
 

«Ёлғон эса сўз маъниси, гулдек у сўлар…»

 
Ёлғон эса сўз маъниси, гулдек у сўлар,
Майга қадаҳ, маънига чин сўз тўлар.
Дилда Худога бўлса ишқинг қанча,
Кўнглингда сенинг шунча Худо файзи бўлар.
 

«Ком ила нокомни, чу, омухта қилиб…»

 
Ком ила нокомни, чу, омухта қилиб,
Оламни ақлга жойладинг нуқта қилиб.
Инсон чала бир нусха эди сернуқсон,
Қилдинг-ку мукаммал сен уни пухта қилиб.
 

«Сенга муҳаббатим дилимнинг нақши…»

 
Сенга муҳаббатим дилимнинг нақши,
Кўр, мана, ихлос. Қора шу, оқ шу.
Дўстни безаб томоша қилмоқ бу – айб,
Қандай эса шундай уни кўрган яхши.
 

«Шавқингда сенинг ҳамиша бетоқату тоб…»

 
Шавқингда сенинг ҳамиша бетоқату тоб,
Дил емай-ичмай туну кун бўлди хуноб.
Сенга фақат яқин бўлиш бу – камдир,
Ташнага соҳилда сув ичмаслик – азоб.
 

«Ёдинг-ла – жаҳон арсаи тасхийр бўлсин…»

 
Ёдинг-ла – жаҳон арсаи тасхийр бўлсин,
Жавлонгаҳинг само билан ер бўлсин.
Зоҳир бу эрур қабза ва мазмун шамшийр,
Дастингда жаҳон қабза ва шамшийр бўлсин.
 

«Ҳар лаҳза алам, чу, рўзиғорингга келур…»

 
Ҳар лаҳза алам, чу, рўзиғорингга келур,
Мисли хазон ели баҳорингга келур.
Қанча тиниқ кўзгу ғуборингга келур,
Бор-йўқ неки бордур, йўқу боринга келур.
 

«Тожлар келибон саждага қуллуқ айтгай…»

 
Тожлар келибон саждага қуллуқ айтгай,
Бошқа бари йўлдан, ки, оёқ бош тортгай.
Истаб сени диллар келадир иймонга,
Ғурбатзадалар мисли ватанга қайтгай.
 

«Дардинг, ки, юракда сирли нурга айланур…»

 
Дардинг, ки, юракда сирли нурга айланур,
Боғингдаги ҳар барг бир умрга айланур.
Сийнамдаги сафҳамга ёзарканман фол,
Қўлда қалам куйиб кўмирга айланур.
 

«Маҳшаргача давринг, ки, бақо топмоқда…»

 
Маҳшаргача давринг, ки, бақо топмоқда,
Мангу умрни мутлақо топмоқда.
Сен ёққа юзин қаратмас ҳеч нодонлар,
Сендек яна Қибла гўиё топмоқда.
 

«Оҳ, энди не нафки, вақти таҳсил ўтди…»

 
Оҳ, энди не нафки, вақти таҳсил ўтди,
Гоҳ у чақин, гоҳ у бўлиб ел, ўтди.
Таҳсил савобисиз ҳаётим ўйлаб,
Бир ҳафта икки кўзимдан, оҳ, сел ўтди.