Za darmo

Надлом

Tekst
Oznacz jako przeczytane
Czcionka:Mniejsze АаWiększe Aa

КАХАННЕ

Я табе прынёс сваё сэрца

Паглядзі на рукі мае

Ўсе ў крыві ты глядзі яно б’ецца

І хутчэй яго зберажы

Я ўбяру ў сябе выпарэнні

Халодны дым стылых мук

І раздзіраючыя душу звёны

Прыму нібы сурдут

Вось я бачу ззяе прамяніста

Распускаецца пунсовы цюльпан

Але навошта ж ты гэта сэрца

Аддаеш на падкорм колерам

ЛЮБОВЬ

Я тебе принёс своё сердце

Посмотри на руки мои

Все в крови ты смотри оно бьётся

И скорее его сбереги

Я впитаю в себя испарения

Хладный дым остывающих мук

И терзающие душу звенья

Приму словно сюртук

Вот я вижу сияет лучисто

Распускается алый тюльпан

Но зачем же ты это сердце

Отдаёшь на подкормку цветам

МАРЫ

Заплюшчы вочы

Адкрыеш свет

Незлічоных фантазій

Застацца ў ім

Не бойся ты

Тут поўна цяплыні

Хопіць на ўсе мары

Толькі дзверы назад

Не зачыняй

Вярнуцца давядзецца табе

Не пайсці ад жаху звонку

Фантазіяй яго не прычыніш

Але калі іх ты зачыніш

Вырашыўшы застацца назаўжды

Магчыма аднак толькі тады

Калі адмовіўшыся ад улады

Аддасі сваё жыццё ў пашчы

Сабакаў звар’яцелых мрояў

Развітаўшыся з целаваю сілай

Якая дае волю сноў

МЕЧТЫ

Закрой глаза

Откроешь мир

Бесчисленных фантазий

Остаться в нём

Не бойся ты

Здесь полно теплоты

Хватит на все мечты

Только дверь обратно

Не закрывай

Вернуться придётся тебе

Не уйти от ужаса извне

Фантазией его не прикроешь

Но если их ты закроешь

Решив остаться навсегда

Возможно только лишь тогда

Когда отказавшись от власти

Отдашь свою жизнь в пасти

Псов обезумевших грёз

Распрощавшись с телесною силой

Дающей волю снов

ЗОНА

У кутаватым сваім саркафагу

Я бязвольна сябе заключыў

Змешчаны ён быў у піраміду

Ўдалечыні пакідаючы Ніл

Нібы Бог замураваны стаў я

Забываючы ўдалечыні людскасць

Мегалітамі адгарадзіўшыся ад смяротных

Адпраўляю сябе ў бессмяротнасць

ЗОНА

В угловатом своём саркофаге

Я безвольно себя заключил

Помещён он был в пирамиду

Вдалеке оставляя Нил

Словно Бог замурован стал я

Забывая вдали человечность

Мегалитами отгородившись от смертных

Отправляю себя в вечность

ПЕРЫПЕТЫІ

Балоты гразкія

Бязмежныя абшары

Падарожнік валачэцца ў лёску

Пэўна ён не ведае

Як небяспечныя гэтыя месцы

Ён здаецца бесклапотным

Адважна крочыць па гразкай зямлі

Спяшаецца насустрач невядомаму

Але варта быць асцярожней

Бестурботнасць пакарана будзе

Яму гэтага не бачна

Невядомы страх і боль

Адважна крочыць у багну

А ўсмешка не сходзіць з твару

ПЕРИПЕТИИ

Болота топкие

Бескрайние просторы

Путник бредёт в лесу

Наверно он не знает

Как опасны эти места

Он кажется беззаботным

Смело шагает по топкой земле

Спешит навстречу неведомому

Но стоит быть осторожнее

Беспечность наказана будет

Ему этого не видно

Неведом страх и боль

Смело шагает в трясину

А улыбка не сходит с лица

ТРЫЗНЕННЕ

Ціха скавыча кацяня

Вые на неба ліса

Сабака варкоча ад страху

Воўк унікае ляса

Рыкае страчаны лебедзь

Плыве па рацэ цяля

Кракае ў небе крумкача

Крумкаюць малыя уця

Паляціць курыца да поўдня

Чайкі зерне падзюбаюць

Бабру ў бярлозе ўтульна

Мядзведзь прагрызае кару

Хаваецца каня ў поле

Мыш засядлалі ўжо

Малпа паляцела ў космас

Чалавек калупае зямлё

БРЕД

Тихо скулит котёнок

Воет на небо лиса

Собака мурлычет от страха

Волк избегает леса

Мычит потерянный лебедь

Плывёт по реке теля

Крякает в небе ворона

Каркают малые утя

Улетит курица к югу

Чайки зерно поклюют

Бобру в берлоге уютно

Медведь прогрызает кору

Прячется лошадь в поле

Мышь оседлали уже

Обезьяна улетела в космос

Человек ковыряет в земле

ЗАМЯШАННЕ

Не варта выракаць свет нудою

Ісці ў яго чарадою

Ненаедных прагных думак

Тапельцаў у нішто

Казаць пра лёзаў маршы

Мімаходных міма вежы

Назіраючых за існым

Узвышаючыся над плато

СМЯТЕНИЕ

Не стоит обрекать мир тоскою

Уходить в него гурьбою

Ненасытных алчных мыслей

Утопающих в ничто

Говорить о лезвий марше

Проходящих мимо башни

Наблюдающей за сущим

Возвышаясь над плато

КОЛЕР

Белы

Заплюшчваю вочы

Чорны

Адкрываю іх ізноў

Неба

На ім воблака

Цвержа

Тут бачна кроў

Дрэва

Шолах лісця

Дошкі

Ляжаць у падгалоў

Сэрца

Б’ецца ў грудзях

Камень

Ідзе ў ятоў

Чорны

Застыглі вочы

Белы

Зачыняю іх ізноў

ЦВЕТ

Белый

Закрываю глаза

Чёрный

Открываю их вновь

Небо

На нём облака

Твердь

Здесь видна кровь

Древо

Шелест листвы

Доски

Лежат в изголовь

Сердце

Бьётся в груди

Камень

Уходит в ятовь

Чёрный

Застыли глаза

Белый

Закрываю их вновь