Tak szeptał tuman czarny…
Tekst„Idź, i w cienistej, spokojnej, samotnej głębi lasu – na mchy i paprocie szatę życia – zrzuć!
„Po co życie?
„Czy ty wiesz?
……………………………………….
…„Gdybyś wiedział, że z łez twych oczu powstanie zdrój kastalski, w którym skąpane oczy inne nigdy już płakać nie będą;
…gdybyś wiedział, że z prochu twoich słowików zamordowanych Feniks uleci i w sercach innych pomarłe szczęście odrodzi;
…gdybyś wiedział, że dłoń twoja dłoni czyjej, dusza twoja duszy czyjej – jest radością.
„Gdyby kto wołał…
„Wsłuchaj się w echa, które głosy niosą!
„Nikt nie woła. To wiesz…
„Z łez, wylanych przez oczy jedne, powstająż dla oczu innych cudowne zdroje kastalskie?
„Nad popioły róż i słowików umarłych wzlatująż ptaki szczęśliwych odrodzeń?
„Dobędżież pług twój ziarno z roli bagnistej lub wyschłej?
„Wysącząż twe wargi skrwawione gorycz z jądra kwiatu?