Еспембет

 
Бірі күшін сарп етті.
Дене қанға боялды,
Қан құмар қылыш қарш етті.
 
 
Қас қаққанша майданда
Айқасқан екі ер де жоқ,
Қара жер жатыр қайыспас
Жұтса тоймас қанға оп
Дене жатыр майданда
Қылышпен басы кесілген.
 
 
Өлімге мойнын сұнғандай
Аяқ-қолы көсілген,
Тіршілік пен өлімнің
Ұзақ дауы шешілген.
Елеуреген екі топ
Майданға тіккен көздерін,
Жүз қайтара қайталап,
Бір айтып кеткен сөздерін.
Қандары шапшып қайнады,
Өздері де білмейді
Не билеп тұр өздерін.
 
 
Ел үшін туған ерім деп,
Бір топ келіп жыласты.
Еліме қатер жауым деп,
Өлгенін бір топ ұнасты.
Күні туып бір топтың –
Қуанышы шын асты,
Түні туып бір топтың –
Үстін кейіс, мұң басты.
Қара қасқа қосарда,
Қалмақтың басы белінде;
Бақ құсы қонып басына,
Еспембет келді еліне.
 
 
Ер Қабанбай ту байлап,
Арқар таң атты борбайлап,
Ақтамберді айғайлап.
Қалмаққа кірді желіге.
Қарқ олжаға батысты
Қалмақты жеңіп қалың қол,
Ит ырғын да көл-көсір
Бақыршы тоқ, олжа мол.
 
 
Еспембеттей ер ұлын
Елі сонда таныған.
Бет бұрып тізгін тарқан жоқ,
Жаудың мың қол санынан.
Өле-өлгенше ел болды
Еспембеттің арманы,
Өзімен бірге жасады
Астындағы тарланы.
Бəрін айт та, бірін айт,
Еспембеттей ер қайда?
Ер күтетін ел қайда?