Orhan Pamuk

"Aby czuć się szczęśliwym, musisz codziennie otrzymywać określoną dawkę literatury" – uważa Turecki pisarz, scenarzysta, naukowiec, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury Orhan Pamuk. Urodził się 07 czerwca 1952 roku w Stambule w zamożnej rodzinie. Przyszły pisarz otrzymał Zachodnie wykształcenie w prestiżowym amerykańskim college'u i za namową rodziców wstąpił na Uniwersytet Techniczny. Fascynacja literaturą zmusiła go jednak do rezygnacji z kariery technika. W 1977 roku ukończył Istanbul Institute wydział dziennikarstwa. W latach 1985-1988 wykładał w USA. Od połowy lat 1980. pisarz zajmuje się wyłącznie literaturą. Pamuk jest kontrowersyjną osobą wśród rodaków. Wypowiadał się negatywnie o stosunku rządu do Ormian i Kurdów. Radykalne wypowiedzi pisarza uczyniły go wyrzutkiem i obiektem nienawiści w Turcji. Musiał opuścić ojczyznę. Mieszkał w Nowym Jorku, wykładał na Wydziale pisarstwa oraz historii literatury światowej na Uniwersytecie Columbia. Twórczość pisarza to dialog kultur, kapryśne przeplatanie historii i wątków Wschodu i Zachodu, form i stylów. Ojciec Pamuka miał dużą bibliotekę – prawie dwa tysiące tomów stało się najpotężniejszym źródłem inspiracji dla młodego pisarza. W swoich utworach oprócz ponadczasowych tematów pisarz porusza konflikt i konfrontację między Wschodem a Zachodem. Pamuk apeluje, aby nie patrzeć na świat koślawo, rozwijać własne poglądy, nie iść na temat radykalnych organizacji i rządu. Indywidualność twórcza pisarza, łącząca początki wschodnie i zachodnie, wywarła duży wpływ na literaturę turecką. Pamuk często czyni Stambuł centralnym obrazem swoich dzieł. Maluje go jednak jako smutne, melancholijne miasto pełne szczególnego mistycznego znaczenia. Nie znasz jeszcze twórczości pisarza? Znaleźliśmy jego najlepsze dzieła – spróbuj zacząć od nich: [ul]"Nazywam się Red"; „Biała Forteca”; „Dom ciszy”; "Muzeum niewinności".[/ul] Miłośnicy współczesnej literatury powinni koniecznie zapoznać się z twórczością Orhana Pamuka. Wątki psychologiczne, obrazy średniowiecznej Turcji, konfrontacja silnych postaci i problematyka filozoficzna stawiają jego dzieła na równi z dziełami Umberto Eco i Milorada Pavicia.