Gabriel García Márquez

Gabriel Garcia Márquez – kolumbijski prozaik, dziennikarz i działacz społeczny. Przedstawiciel realizmu magicznego. Laureat Międzynarodowej Nagrody Neustadt oraz Nagrody Nobla za twórczość literacką (1982 rok). Gabriel Jose de la Concordia „Gabo” Garcia Márquez przyszedł na świat 6 marca 1927 roku w kolumbijskim miasteczku Aracataca. Kiedy skończył dwa lata, jego rodzice wyprowadzili się do innego miasta, zostawiając syna pod opieką babci i dziadka ze strony matki. To właśnie oni rozbudzili w przyszłym pisarzu miłość do podań i legend narodowych, które stały się ważnym elementem jego twórczości. Po śmierci dziadka, Gabriel, mający dziewięć lat ponownie zamieszkał z rodzicami w mieście Sucre. W wieku trzynastu lat uzyskał stypendium naukowe w Kolegium jezuitów, a w 1946 roku, za namową rodziców, rozpoczął studia prawnicze na Narodowym Uniwersytecie Kolumbii w Bogocie. Nie udało mu się uzyskać dyplomu, pożegnał się z uczelnią, aby rozpocząć pracę jako dziennikarz i pisarz. W latach 1950-1952 pracował jako dziennikarz dla gazety El Heraldo w miejscowości Barranquilla. W 1954 roku rozpoczął pracę w El Espectador, w Bogocie, gdzie publikował artykuły i recenzje filmów. Dwa lata później wyjechał do Paryża, tam trudził się jako korespondent zagraniczny, co przynosiło znikomy dochód i zdecydowanie pogorszyło jego status materialny. Dlatego też w grudniu 1957 roku wyjechał do Wenezueli, a jeszcze później do Meksyku. Debiutował w 1961 roku niedocenioną przez czytelników powieścią „Nie ma kto pisać do pułkownika”. Cztery lata później wydał powieść „Zła godzina”, jednak światową sławę przyniosła mu dopiero książka zatytułowana „Sto lat samotności” (1967). W 1982 roku Gabriel Garcia Márquez został pierwszym Kolumbijczykiem nagrodzonym Literacką Nagrodą Nobla „za powieści i opowiadania, w których fantazja i realizm łączą się w złożony świat poezji, odzwierciedlającej życie i konflikty całego kontynentu”. W 2002 roku światło dzienne ujrzała autobiografia pisarza „Życie jest opowieścią”, napisana w duchu realizmu magicznego. Książka szybko stała się światowym bestsellerem. W sierpniu 2004 ruszyła produkcja ekranizacji jednej z najpopularniejszych powieści Márqueza „Miłość w czasie zarazy”. W październiku 2004 roku wydana jego została ostatnia powieść – „Rzecz o mych smutnych dziwkach”. Miesiąc przed oficjalną premierą rękopis powieści został skradziony i bezprawnie opublikowany. Gabriel Garcia Márquez jest autorem ogromnej ilości znakomitych książek, stanowiących ważny element światowych literatury. Wśród nich następujące pozycje: [ul]„Jesień patriarchy” (1975), „Kronika zapowiedzianej śmierci” (1981), „Generał w labiryncie” (1989), „O miłości i innych demonach” (1994).[/ul] Pisarz był nałogowym palaczem. W procesie tworzenia wypalał po trzy paczki papierosów dziennie. Przyczyniło się to do wielu chorób, z którymi bardzo długo zmagał się Márquez . Przeszedł liczne operacje, w Meksyku i Stanach Zjednoczonych. 7 lipca 2012 brat pisarza wyznał, że Gabriel cierpi na demencję starczą, co oznacza definitywny koniec jego kariery. Noblista zmarł 17 kwietnia 2014 roku, w wieku osiemdziesięciu ośmiu lat, w swoim domu w Meksyku.