Wiersz do Króla Pruskiego

 
Królu – rzuciłeś kostkę, już padła niestety!
Cofnąć się nie wypada, więc daléj do mety,
Po trupach twego ludu idź naprzód bezkarnie
I nowe twéj Ojczyznie zadawaj męczarnie.
 
 
Korona na twéj głowie krwią braci spryskana;
Dopokiż, będziem cierpieć mordercę… tyrana!..
Zdeptałeś wolne serca ludu niemieckiego,
Precz ztąd zbójco w koronie – precz! z tronu pruskiego.
 
 
Ty coś chciwością mordów przewyższył tygrysy,