Magija współczesna. Dwanaście lekcji wysokiej sztuki magicznej

Zanim to jednak nastąpi, pracuj z tą, która najbardziej Ci odpowiada. Zawsze możesz zmienić zdanie, jeżeli wpadniesz na coś lepszego.

Są jednak dwa wymogi. Po pierwsze: wybrana przez Ciebie talia powinna mieć standardową liczbę kart i dworów. Po drugie: powinieneś regularnie z niej korzystać.

Na diagramie widzimy dwa trójkąty („podzielony heksagram”) z dodatkowymi kartami pomiędzy nimi. Górny trójkąt reprezentuje moce psychiczne zstępujące na plan fizyczny. Dolny trójkąt ukazuje uświadamiane i nieuświadamiane pragnienia oraz to, czego tak naprawdę potrzebujemy i pożądamy. Karta w samym środku reprezentuje ostateczne następstwa kwestii, która poddawana jest dywinacji. Poniżej opisuję krok po kroku instrukcję, w jaki sposób używać takiego rozkładania („stawiania”) Tarota, aby poznawać następstwa uprawiania szarej magiji. Można z tego korzystać do wielu celów.

1 Ułóż karty przedstawiające Wielkie Arkana tak, aby były skierowane przodem w jednym kierunku i zachowywały swoją kolejność numeryczną. Jeśli leżą ilustracją do dołu, karta przedstawiająca Głupca powinna być na samej górze, natomiast karta dwudziesta pierwsza – Świat – na spodzie.

2 Teraz sformułuj pytanie. Powinno wyglądać mniej więcej tak: „Jakiego rodzaju skutków mogę się spodziewać, jeśli użyję magiji do (…)?”. Nie pytaj kart: „Czy powinienem zrobić tak i tak?”, ponieważ byłaby to próba przeniesienia odpowiedzialności za podjęcie decyzji z Twojej osoby na karty. Powinno się zasięgać porady, a nie szukać w Tarocie przykazań rodzica.

3 Podczas skupienia się na pytaniu, mieszaj karty w jakikolwiek sposób, jaki przyjdzie Ci do głowy. Rób to aż do momentu, w którym poczujesz, że nadszedł moment, aby przestać.

4 Rozłóż talię na trzy kupki po swojej lewej stronie, a następnie zbieraj je z kupek od prawej do lewej.

5 Rozłóż karty (ilustracją do dołu) na stole w taki sposób, jak zostało to przedstawione na diagramie. Pierwsze trzy karty utworzą górny, skierowany w dół, trójkąt. Karty 4, 5 i 6 tworzyć będą dolny trójkąt, który skierowany jest w górę. Siódma karta znajdzie się na samym środku, pomiędzy dwoma trójkątami.

6 Odwróć karty leżące w miejscach 1 i 2. Obie reprezentują nieznane wpływy duchowe. Karta druga będzie miała silniejszy wpływ niż pierwsza. Zinterpretuj znaczenie obu.

7 Odwróć kartę leżącą na pozycji 3. Reprezentuje ona duchową poradę związaną z zagadnieniem. Zinterpretuj jej znaczenie.

8 Odwróć kartę 4. Reprezentuje ona Twoje nieuświadamiane pragnienia powiązane z zagadnieniem. Może okazać się, że najgłębsze wewnętrzne motywacje odbiegają znacząco od czynników zewnętrznych stanowiących punkt wyjścia. Zinterpretuj kartę.

9 Odwróć następnie kartę leżącą na pozycji 5. Ukazuje ona uświadamiane pragnienia powiązane z zagadnieniem. Zinterpretuj ją.

10 Następnie odwróć kartę, która znalazła się w miejscu oznaczonym 6. Wskazuje ona praktyczną poradę w związku z zagadnieniem. Może sugerować zmianę ukierunkowania Twojego skupienia w celu uzyskania naprawdę pożądanych przez Ciebie efektów. Może poradzić Ci pójście naprzód lub rezygnację z planowanego projektu. Oczywiście, podjęcie decyzji nadal pozostawione jest Tobie.

11 Odwróć kartę leżącą pośrodku, na pozycji numer 7. Przedstawia ona ostateczny efekt, jeśli zdecydujesz się iść dalej swoją ścieżką. Nawet jeżeli odczyt prezentował się dotychczas pomyślnie, skutki mogą być negatywne. Może być to spowodowane innymi okolicznościami, których ten skrócony odczyt nie uwzględnił. Stawianie podzielonego heksagramu jest szybką i łatwą metodą, ale nie rości sobie praw do bycia w pełni kompletną i wyczerpującą. Powinien być jednak wystarczający do przejścia kursu prezentowanego w tej książce.

Przyjrzyjmy się przykładowemu odczytowi:

Mieszałem karty, myśląc w trakcie o tym: „Jaki będzie skutek, jeśli zdecyduję się użyć magiji do wniesienia nowej miłości do mojego życia?”. Po rozłożeniu kart uzyskałem następujący układ:

Moja interpretacja jest następująca:

Karty 1 i 2 wskazują na to, że takie działanie przyniesie ogromny ładunek kreatywności (Cesarzowa), nawet jeśli użycie zdolności magicznych mogłoby się zdawać niewłaściwym (Mag (O)).

Karta 3 wskazuje na to, że doprowadzi to do mocy i efektywności (Cesarz).

Karta 4 wskazuje na to, że głęboko wewnątrz mnie poszukuję mocy duchowej bardziej niż partnera seksualnego (Moc).

Jak wskazuje karta 5, na poziomie świadomym szczerze poszukuję nowego związku (Kochankowie).

Karta 6 daje mi praktyczną poradę, że samo użycie magiji nie będzie wystarczające do zbudowania dobrego związku oraz że konieczne jest wniesienie do niego pierwiastków miłosierdzia i dobroci (Arcykapłan).

Ostatecznym efektem, co reprezentuje karta oznaczona 7, będzie zatem pewne odniesienie sukcesu (Świat), jeśli chodzi o badane zagadnienie. Warunkiem jednak jest zastosowanie się do porad, które otrzymałem, ze szczególnym naciskiem na kartę 6.

Dodałbym jeszcze interpretację wskazywaną przez kartę 6, wedle której nie potrzebuję bliskości pierwszej lepszej osoby, lecz takiej, która będzie stymulowała mój rozwój duchowy.

Nauka Tarota

Jedyną metodą, aby nauczyć się korzystania z Tarota, jest jego ciągłe używanie. Próbuj zapamiętywać znaczenie kart, na przykład jednej każdego dnia. Spróbuj także odczytywać Tarota stawianego w codziennych, drobnych kwestiach. W każdym razie nie liczyłbym na Twoim miejscu na precyzję przez pierwszy miesiąc nauki. Prawdopodobnie nie umiałeś prawidłowo jeździć rowerem lub samochodem, kiedy podejmowałeś pierwsze próby. Obecnie możesz wykonywać te czynności bez udziału świadomego umysłu. Zapewniam Cię, że po kilku tygodniach lub miesiącach sumiennej praktyki Twoje odczyty będą znacznie skuteczniejsze. Kontynuuj praktykę rytuału kontemplacji Tarota. Odczytywanie Tarota i jego kontemplacja nie wykluczają się wzajemnie.

Napisany przeze mnie kurs nie jest poświęcony dywinacji, lecz nauce podstaw praktyki magicznej. Dlatego też będziemy się w nim zajmować wyłącznie Wielkimi Arkanami. W dalszej części książki powiemy sobie więcej o ich znaczeniu. Podczas dokładniejszych odczytów powinniśmy jednak dołączać także Małe Arkana. Ze względu na rozmiary tego kursu wiedzę na ich temat musisz jednak zdobyć z innych źródeł. Nie oznacza to jednak, że Małe Arkana są mniej ważne.

Poprzez studiowanie i praktykę przedstawionego tu systemu przez przynajmniej dwa miesiące będziesz mógł zacząć samodzielne studia nad Tarotem. Dodam jeszcze, że nie istnieje uniwersalne, jedyne prawidłowe znaczenie każdej z kart. Z tego też względu różni autorzy mogą przedstawiać wielorakie interpretacje tych samych kart. Wykorzystaj ich pomysły do rozbudowania zaprezentowanej przeze mnie wiedzy. Listę kilku przydatnych przy tym książek znajdziesz w dołączonej na końcu rozdziału bibliografii.

CZĘŚĆ TRZECIA

Sztuka Wysokiej Magiji jest ze swej natury odmienna od pewnych aspektów innych form tak zwanej „prymitywnej” magiji uprawianej przez osoby mające związki z czarostwem, Wiccą, voodoo itp. Słowo „prymitywne” nie ma obrażać praktykujących w ramach tych lub podobnych tradycji, tak jak nazywanie kogoś takiego jak Grandma Moses7 „prymitywistką” nie uwłacza jej w żaden sposób. Chodzi bardziej o słowo oznaczające starsze drogi oraz użycie prostszych środków wyrazu. Wielu znanych mi ludzi powiązanych z Wiccą lub czarostwem jest dumnych właśnie z tego, że tradycje, z którymi się utożsamiają, są zarówno wiekowe, jak i nieskomplikowane.

Jednakże duża prostota tych form magiji doprowadziła do powstania mnóstwa książek zawierających zaklęcia i inkantacje, które stworzone zostały z myślą o masach i są, patrząc z szerszej perspektywy, bezużyteczne. Bardzo niewiele z tych publikacji jest też bezpośrednio związanych z kabalistyczną magiją w ujęciu rytualnym.

Jedną z najważniejszych różnic jest to, że w wielu przypadkach, jeśli chodzi o te „prymitywne” techniki, wszystko, czego, jak się zdaje, potrzeba do przeprowadzenia rytuału, to wypowiedzenie krótkiej inwokacji oraz wykonanie kilku prostych czynności, takich jak na przykład zapalenie świeczki, narysowanie symbolu zaczerpniętego z tradycji voodoo (veve) i tym podobne. Czasem zaklęcia zostają tak zniekształcane z biegiem czasu, że znaczenie oryginalnych słów ulatuje i zaklęcie staje się tylko bezsensownym zlepkiem niezrozumiałych dla adepta wyrazów. Chociaż w jakimś stopniu podobna sytuacja występuje w przypadku magiji w ujęciu rytualnym, prawdziwy mag zawsze zna dokładne znaczenie poszczególnych wyrazów oraz działań podczas przeprowadzania czynności rytualnej. Właśnie z tego względu trzeba w swój rozwój magiczny zainwestować tak dużo czasu poświęconego na trening, naukę i praktyki.

Zasadniczą instrukcję przeprowadzania następnego przedstawianego przeze mnie rytuału, Mniejszego Rytuału Odpędzenia Pentagramu, opiszę w następnym rozdziale. Teraz, prawdopodobnie, część z Was będzie narzekać, myśląc: „Przecież nauczyłem się tego rytuału wieki temu! Poza tym i tak jest on strasznie prosty”. Cóż, jeśli wydaje Ci się, że jest on prosty, to znaczy, że nie przeprowadzałeś go właściwie i z całą wiedzą dotyczącą jego znaczenia. To, że jest absolutnie podstawowy oraz krótki i łatwy do zapamiętania, nie oznacza, że jest prosty.

W moim rozumieniu słowo „podstawowy” oznacza „coś stanowiącego podstawę” jak „podstawowy składnik; coś bazowego”. Nie jestem w stanie przecenić fundamentalnej natury owego rytuału oraz tego, w jaki sposób wpłynie on na Twoje życie i przyczyni się do rozwoju Twoich duchowych i magicznych umiejętności. Kiedy Magija współczesna ukazała się w druku po raz pierwszy, wykonywałem go przynajmniej raz dziennie od mniej więcej 10 lat i nie zamierzałem przestać. Jest to podstawowy, krótki rytuał, który w znaczącym stopniu przyspieszy Twój rozwój jako prawdziwego maga ceremonialnego.

Powody, dla których warto przeprowadzać MROP

Istnieją trzy powody, dla których wykonuje się ten rytuał. Najważniejszy z nich jest zarazem najbardziej nieuchwytny – chodzi o poznanie siebie. Dowiesz się, czy masz w sobie na tyle dużo dyscypliny wewnętrznej, aby włączyć ten rytuał do codziennych obowiązków. Pozwoli Ci on dowiedzieć się więcej o sobie, ale także o innych ludziach i otaczającym Cię świecie. Wpłynie on na Ciebie w pozytywny, ale bardzo subtelny sposób.

Drugim powodem jest poszerzenie Twojej aury. Efekt ten może być dość zaskakujący. Poszerzenie i rozjaśnienie Twojej aury sprawi, że staniesz się znacznie silniejszy duchowo i psychicznie. To zjawisko jest jak najbardziej namacalne. Poszerzona aura przyniesie Ci więcej sympatii i szacunku ze strony otaczających Cię osób, ponieważ będą się czuły komfortowo w Twoim towarzystwie. Pamiętaj jednak, że efekt ten nie pojawi się z dnia na dzień. W pewnym momencie zauważysz po prostu, że ludzie będą Cię na przykład pytać: „To nowa sukienka? Straciłaś na wadze? Zmieniłaś fryzurę?”, pomimo że sukienkę masz od lat, nie zmieniałaś fryzury, ani nie schudłaś ani kilograma. Większość ludzi nieświadomie wyczuwa aurę i na tej samej zasadzie będzie zdolna do zauważenia w Tobie takiej zmiany. Jednakże nie wiedzą oni, że tym, co uległo zmianie, była właśnie aura, więc szukają czegoś, z czym są zaznajomieni, czegoś z planu fizycznego, czyli właśnie takich spraw jak zmiana fryzury, wagi czy ubrania.

Po trzecie, rytuał ten (w skrócie MROP) usunie z Twojego najbliższego otoczenia (odpędzi) wszelkie niepożądane wpływy. Mam tu na myśli zarówno wpływy fizyczne, jak i te niefizyczne, takie jak siły astralne lub energie żywiołów. Jest to jedna z najskuteczniejszych metod obrony przed atakami psychicznymi, jakie kiedykolwiek powstały. Im częściej wykonujesz MROP, tym bezpieczniejsza i spokojniejsza będzie Twoja osoba.

Bardzo ważną kwestią podczas praktyki tego rytuału jest Twoje nastawienie. Wśród ludzi zajmujących się komputerami krąży powiedzonko „śmieci weszły, śmieci wyszły”. Oznacza ono, że jeśli wprowadzimy byle jakie dane, rezultaty także będą byle jakie. Analogicznie – Twój wkład w rytuał będzie miał przełożenie na jego efekty. Przystąp do niego rozzłoszczony, a po zakończeniu będziesz czuł jeszcze większy gniew. Dlatego też najkorzystniej jest przystępować do niego z nastawieniem przepełnionym pięknem i radością. Wykonanie rytuału relaksacyjnego tuż przed MROP ułatwi Ci uniknięcie wszelkich niepożądanych stanów świadomości.

Ważna jest też pozytywna motywacja. Kiedy przywołujesz archanioły, bądź pewny, że się pojawią; kiedy kreślisz pentagramy, miej świadomość, że naprawdę tam są. Pozytywna motywacja – oparta na świadomości, że wykonujesz rytuał najlepiej, jak jesteś w stanie.

Nie powinno się przykładać wielkiej wagi do jego efektów. Skup się w pełni na rytuale, a nie na tym, jakie mają być jego następstwa. Jeśli przeprowadzisz go w pełnej koncentracji, odniesiesz sukces. Jeśli będziesz skoncentrowany na czymś innym, na przykład na próbie przewidzenia tego, czego możesz doświadczyć lub oczekiwanych skutkach przeprowadzanej operacji, Twoje energie będą podzielone na różne kanały, co z pewnością osłabi jej efektywność.

W trakcie przeprowadzania rytuału musisz zrozumieć, że nie znajdujesz się już w swoim domu czy apartamencie. Nie jesteś także gdzieś poza nimi. Znajdujesz się w świątyni bogów. Jesteś także wewnątrz manifestującej się świętości. Gdziekolwiek wykonujesz ten rytuał, otoczenie staje się miejscem świętym i tak też powinno być przez Ciebie traktowane.

Pamiętaj także, że jesteś początkującym, uczącym się dopiero magiem pozbawionym doświadczenia, a nie potężnym czarownikiem. Z tego też względu zachowaj pokorę, szczególnie podczas bezpośredniego kontaktu z sacrum.

Przedmioty przydatne podczas przeprowadzania MROP

Jest kilka przedmiotów, które mogą być przydatne w trakcie przeprowadzania MROP, jednakże w rzeczywistości jedyne, czego potrzeba, to miejsce, w którym będziesz mieć pewność, że nikt ani nic nie będzie Ci przeszkadzać. Wykonanie tego rytuału nie zajmuje więcej niż 10 minut, po jakimś czasie potrzebować będziesz jeszcze mniej czasu. Upewnij się, że masz zapewniony spokój na tych kilka chwil. Rytuał ten nie jest przeznaczony dla oczu osób postronnych.

Poza tym, zgodnie z tradycją, dobrze byłoby mieć ołtarz. Może to być mały stoliczek przykryty czarną tkaniną albo tradycyjny „podwójny sześcian”. Odpowiednimi wymiarami tego drugiego są: około 90 cm wysokości oraz około 45 cm długości i szerokości. Jak zapewne się domyślasz, najłatwiej zdobyć dwa sześciany o wymiarach 45x45x45 cm i postawić je jeden na drugim („jak na górze, tak na dole”). Reprezentuje on tym samym plan ziemski, jako że liczba zewnętrznych ścianek ołtarza (góra, spód, cztery ścianki górnego i cztery ścianki dolnego sześcianu) wynosi 10, czyli w systemie kabalistycznym liczbę przyporządkowaną ziemi (więcej na ten temat w dalszej części książki).

Kolejna sprawa: świece są znacznie lepszym pomysłem niż korzystanie ze światła elektrycznego. Najlepiej jest mieć jedną świecę na ołtarzu i kilka dodatkowych do oświetlenia otoczenia (oczywiście, jeśli rytuał jest przeprowadzany w zamkniętym pomieszczeniu). Polecałbym używanie białych świec, jako że reprezentują czystość (biel) energii duchowej (ogień). Niezłym pomysłem jest też użycie kadzidła, zawsze mile widzianego podczas przeprowadzania operacji magicznych, symbolizuje ono bowiem modlitwę ulatującą wraz z dymem w kierunku Niebios. Na tym etapie zapach nie ma znaczenia, zadbaj więc tylko o to, żeby był dla Ciebie przyjemny. Ja na samym początku używałem kadzidła z drzewa sandałowego i żywicy olibanum.

Istnieją cztery tradycyjne narzędzia czy „bronie” magiczne używane przez ceremonialnych magów. Dotyczące ich szczegóły zostaną przedstawione w późniejszych rozdziałach. Narzędziami tymi są różdżka, puchar, sztylet i pentakl. Możesz także używać papierowego kubka (zamiast pucharu), symbolizującego żywioł wody, soli (zamiast pentaklu), symbolizującej żywioł ziemi, zapałki (zamiast różdżki), reprezentującej żywioł ognia, oraz pióra lub wachlarza (zamiast sztyletu), reprezentującego żywioł powietrza.

Budowa ołtarza

Magowie uczą się między innymi tego, w jaki sposób robić różne rzeczy własnoręcznie. Począwszy od prostych rysunków aż po skomplikowane narzędzia rytualne, poświęcanie czasu na wykonanie czegoś od samego początku daje nam poczucie spełnienia. Co więcej, kiedy skupiasz się na tym, do jakich celów będzie wykorzystywany dany przedmiot, naładujesz go mocą magiczną.

Nie musisz jednak robić wszystkiego samodzielnie. Możesz, na przykład, pójść do składu drzewnego i poprosić o ucięcie kawałków drewna, których potrzebujesz. W tym przypadku będziesz potrzebował czterech płaskich kawałków o wymiarach 45x90 cm, dwóch o wymiarach 45x45 cm, a także kleju i gwoździ. Zamiast opowiadać pracownikom składu drzewnego o budowie ołtarza, w razie jakichkolwiek pytań możesz im na przykład powiedzieć, że budujesz szafkę.

Zbudowałem swój ołtarz w bardzo prosty sposób. W sklepie z nieobrobionym jeszcze drewnem znalazłem do kupienia zrobione ze sklejki skrzynie o idealnym rozmiarze 45x45 cm, mające prześwit przez dwie przeciwległe ścianki. Zbiłem po prostu ze sobą dwie z nich, zasłaniając otwory po obu stronach kawałkami sklejki o rozmiarze 90x45 cm umieszczonymi na zawiasach i zamykanymi na zatrzask magnetyczny.

Zanim jednak połączyłem ze sobą skrzynie, w dolnej ściance górnej skrzyni i górnej ściance dolnej skrzyni wyciąłem piłą elektryczną otwory w kształcie litery „U”. Rysunki te wyciąłem z plakatów, przykleiłem do górnej ścianki ołtarza, a następnie zamalowałem kilkoma warstwami lakieru. Jeśli zdecydujesz się robić coś podobnego, pamiętaj, aby każdej z warstw dać dokładnie wyschnąć. Weź także pod uwagę, że niektóre lakiery zmieniają z czasem kolor na żółtawy. Jeśli zdecydujesz się budować ołtarz odbiegający od oryginalnego czarnego, podwójnego sześcianu, weź pod uwagę znaczenie jakichkolwiek wykorzystywanych symboli (wliczając w to kolor, którego chcesz użyć).

Pamiętaj także o pokryciu blatu ołtarza kilkoma dodatkowymi warstwami lakieru. Najlepszy byłby czarny, gęsty lakier, którym często są pokrywane stoliki w barach i nocnych klubach. W ten sposób łatwiej pozbędziesz się wosku kapiącego ze świec (a uwierz mi na słowo, prędzej czy później wosk zacznie kapać). Zamiast tego możesz też położyć na blacie szkło. Przybij do górnej krawędzi ozdobne listewki, dzięki którym będziesz mieć pewność, że szkło się nie ześliźnie. Spójrz jednak wtedy na swój ołtarz raz jeszcze. Czy podobne listewki przydałyby się także przy dolnej krawędzi? A może także w połowie wysokości? Sam zdecyduj o ostatecznym kształcie.

Umieść symbole wszystkich żywiołów na ołtarzu albo zrezygnuj z nich. Równowaga energii reprezentowanych przez używane narzędzia powinna być zachowana. Jeśli masz te bronie, symbol powietrza powinien znajdować się we wschodniej części ołtarza, symbol ognia na południu, symbol wody na zachodzie, a ziemi na północy. Kiedy ich nie używasz, powinny one znajdować się w jedwabnych lub bawełnianych pokrowcach: różdżka w czerwonym, kielich w niebieskim, sztylet w żółtym, natomiast pentakl w czarnym. Większość sklepów ezoterycznych ma w asortymencie tkaniny w tych kolorach.

Możesz także używać dzwonka, aby podkreślić rozpoczęcie oraz zakończenie przeprowadzanego rytuału, a także rozgraniczać jego brzmieniem poszczególne części bardziej złożonych ceremonii. Jak duży powinien być? Jaki powinien mieć kształt? To już zależy od Ciebie.

Kolejną sprawą jest właściwy ubiór. Niektóre duchowe tradycje wykorzystują przy praktykach po prostu nagość, natomiast magija w ujęciu rytualnym zawsze kładła nacisk na wyjątkowość odzienia. Tradycyjnie używa się czarnej lub białej szaty tau (po rozłożeniu ramion na boki, gdy ma się ją na sobie, tworzy ona kształt przypominający grecką literę tau). Jest ona podobna do szat noszonych przez ludzi śpiewających często w chórach lub przez anioły w filmach. Szata nie jest absolutnie niezbędna, jednakże służy podkreśleniu wyjątkowości sytuacji, w którą wchodzimy przeprowadzając rytuał. Symbolizuje tym samym, że zarówno nasze świadome, jak i nieświadome „ja” zmienia swoją codzienną otoczkę. Jest zatem zewnętrzną manifestacją faktu, że wewnętrznie uczestniczysz w czymś wyjątkowym i powiązanym z eksploracją swojej duchowości. Jeśli jednak nie masz możliwości zdobycia lub zrobienia szaty, po prostu skieruj się do swojej szafy i znajdź w niej dawno nienoszone ubrania lub kup nowe, które będą, Twoim zdaniem, odpowiednie. Pamiętaj o tym, żeby dokładnie je oczyścić. Ważne jest, aby wkładać je tylko i wyłącznie podczas przeprowadzania rytuałów, pod żadnym pozorem przy jakichkolwiek innych okazjach. W ten sposób nawet zwykłe ubrania nabiorą znaczenia magicznego i za każdym razem, gdy będziesz je wkładać, poczujesz, że uczestniczysz w czymś niezwykłym.

Szata tau

Szaty ceremonialne są dostępne w wielu sklepach z artykułami okultystycznymi. Jeśli jednak potrafisz szyć, możesz ją wykonać własnoręcznie. Najprostszym sposobem jest zdobycie tkaniny, która będzie miała szerokość odpowiadającą długości rozłożonych ramion. Jeśli chodzi o długość, dobrym wyznacznikiem jest Twoja wysokość pomnożona dwukrotnie.

Rozłóż tkaninę na podłodze i złóż ją na pół. Następnie połóż się na niej (pamiętaj, że głowa powinna wychodzić poza krawędź powstałą przez złożenie materiału) i poproś kogoś o narysowanie krzyża tau wokół Twojej sylwetki. Rękawy powinny się rozszerzać, podobnie jak dół przyszłej szaty. W miejscu, w którym Twoje ramiona łączą się z tułowiem, linie muszą być oddalone co najmniej o 15-20 cm od ciała. Zszyj następnie tkaninę, prowadząc igłę po liniach, i odetnij nadmiar materiału. Wytnij otwór na głowę. Następnie przewróć tkaninę na drugą stronę i przymierz ją. Prawdopodobnie będziesz musiał obszyć dolną krawędź, otwór na głowę i rękawy. Zgodnie z tradycją, po rozłożeniu ramion rękawy powinny dochodzić do kciuka.

Wskazówka dotycząca szaty tau

Bez względu na to, czy postanowisz kupić szatę tau, czy zrobić ją własnoręcznie, mam dla Ciebie pewną wskazówkę.

Zszyj do połowy otwory w obu rękawach. W ten sposób przez cały czas będą one zachowywać odpowiedni kształt. Co ważniejsze, owa niewielka modyfikacja skutkuje powstaniem czegoś, czego szatom często brakuje: odpowiedników kieszeni! Możesz ich używać do przechowywania chusteczek, instrukcji do rytuałów, niewielkich narzędzi magicznych itp.

Wprowadzenie tej niewielkiej zmiany w szacie tau czyni życie maga znacznie łatwiejszym.

Chcę wyrazić się możliwie najbardziej jasno:

Nie wolno Ci wstrzymywać się z wykonywaniem MROP, czekając do momentu, w którym będziesz dysponować wszystkimi potrzebnymi Ci narzędziami.

Powinieneś zająć się ich zdobyciem możliwie najszybciej, jednakże kiedy już dowiesz się, jak przeprowadzać MROP, najkorzystniej byłoby od razu zabrać się do praktyki. Podkreślam, że jedyne, czego tak naprawdę potrzebujesz, to przestrzeń, w której będziesz mieć spokój i samotność. Można to osiągnąć nawet poprzez zamknięcie się w łazience, jeśli taka będzie potrzeba! I pamiętaj, że im więcej praktyki, tym lepsze efekty.

Zakreślanie pentagramu

W MROP będziemy zakreślać w powietrzu duże pięcioramienne gwiazdy – pentagramy – w pewien określony sposób. Lewa ręka powinna być zupełnie rozluźniona. Jeśli masz nóż (nie sztylet powietrza – używaj innego sztyletu do MROP), trzymaj go w prawej dłoni, jeśli nie – możesz po prostu zacisnąć dłoń w pięść i używać wyprostowanego palca wskazującego lub wyprostować wszystkie palce, tak jakby cała dłoń była ostrzem. Zaczynamy zakreślać przy lewym biodrze i prowadzimy linię do miejsca nad naszą głową. Następnie opuszczamy ostrze obok naszego prawego biodra. Potem kierujemy je na wysokość lewego barku i równolegle do linii horyzontu zakreślamy linię na wysokość prawego barku. Na koniec wracamy dokładnie do punktu wyjściowego, czyli do lewego biodra. Twój palec lub końcówka ostrza zawsze powinny być skierowane bezpośrednio na wprost Ciebie. Spójrz na rysunek poniżej:

Podczas zakreślania pentagramów powinno się wizualizować je jako świecące jasnym, czystym błękitem. Taki kolor mają iskry elektryczne, płomień w piecykach gazowych albo odrobina cieczy łatwopalnej (lub alkoholu) stającej w ogniu. Jeśli nie jesteś w stanie wizualizować sobie pentagramu na tyle silnie, żeby faktycznie go „zobaczyć” tak, jak jest przez Ciebie rysowany, pamiętaj po prostu przez cały czas, że gdy z czasem rozbudzisz w sobie mocniejsze siły psychiczne, jego wyrazistość wzrośnie. Wiedz po prostu, że on tam jest. „Obserwuj” płomienie pojawiające się za ostrzem lub palcem, kiedy zakreślasz w powietrzu pentagram.

Dla większej przejrzystości pentagram został na rysunku umieszczony za zakreślającą go osobą. W praktyce znajduje się on przed nią.

To, w jaki sposób skorzystasz z tej książki, zależy tylko i wyłącznie od Ciebie. Niektórzy z Was po prostu ją przeczytają w poszukiwaniu nowych informacji. Być może porównają je z posiadaną przez siebie wiedzą. Być może czegoś się z niej dowiedzą. Jeśli chcesz wykorzystać moją książkę w ten sposób, to wspaniale! Uważam, że nie umieramy w momencie, w którym przestajemy oddychać, ale w momencie, gdy przestajemy się uczyć.

Inni z Was będą z niej korzystać tak, jak korzysta się z encyklopedii. Przeczytają kilka fragmentów tu i tam, rzucą okiem na całość, być może nawet zdecydują się przeprowadzić niektóre rytuały. Takie podejście może być dla nich w danym momencie najkorzystniejsze. Jeśli chcesz wykorzystać moją książkę w ten sposób, to wspaniale! Mam nadzieję, że wyniesiesz z niej możliwie najwięcej.

Część z Was będzie jednak używać Magiji współczesnej jako podręcznika, który krok po kroku wprowadza Czytelnika w świat magiji. Osoby te przebrną po kolei przez wszystkie lekcje i poświęcą trochę czasu na ich powtórzenie, będą regularnie odprawiać rytuały i sumiennie sprawdzać, czy rzeczywiście opanowały wszystkie zaprezentowane przeze mnie treści i techniki. Jeśli chcesz wykorzystać moją książkę w ten sposób, to wspaniale! Sugerowałbym wtedy, aby przed przejściem do każdej kolejnej lekcji przez co najmniej miesiąc powtarzać sobie materiał z wcześniejszej (przypomnę także, że dobrym pomysłem przed czytaniem Magiji współczesnej wydaje się przejrzenie całości).

Nie spiesz się. Pragnienie pójścia na skróty może prowadzić do nieporozumień i porażki. Sukces można osiągnąć tylko poprzez regularną naukę i praktykę.

Powtórzenie

Następujące pytania mają na celu pomóc Ci w sprawdzeniu, czy przyswoiłeś najważniejsze zagadnienia opisane w lekcji pierwszej. Staraj się odpowiadać bez zaglądania do tekstu. Odpowiedzi znajdują się w dodatku II.

1 Czym jest odwrotny aspekt Złotej Zasady?

2 Z jakimi czterema przypadkami możemy mieć do czynienia podczas śnienia?

3 Co to jest Prawo Sturgeona?

4 Co jest Twoim osobistym, sekretnym, magicznym tekstem?

5 Dlaczego najkorzystniejsze jest przeczytanie przez Ciebie innych książek dotykających zagadnień związanych z Kabałą oraz magiją?

6 Dlaczego w dzienniku magicznym powinno się umieszczać informację o stanie emocjonalnym?

7 Na jakiej zasadzie Arthur C. Clarke porównał magiję i technikę?

8 Zdefiniuj białą, czarną i szarą magiję.

9 Jak możesz uniknąć przypadkowego praktykowania czarnej magiji?

10 Jaka jest najwcześniejsza znana wzmianka dotycząca Tarota?

11 Na czym polega różnica pomiędzy wróżbiarstwem a dywinacją?

12 Dlaczego podczas dywinacji przy użyciu Tarota nie powinno się formułować pytań rozpoczynających się od „Czy powinienem zrobić…”?

13 Podaj trzy przyczyny, dla których wykonuje się Mniejszy Rytuał Odpędzenia Pentagramu.

14 Jakiego koloru powinien być pentagram zakreślany podczas MROP?

15 Dlaczego blat ołtarza powinien zostać pokryty kilkoma warstwami lakieru lub przykryty szkłem?

Kilka pytań, na które tylko Ty możesz odpowiedzieć:

1 W książce tej wielokrotnie zetkniesz się z poglądem głoszącym, że Bóg nie jest ani mężczyzną, ani kobietą. Co o tym sądzisz?

2 Czy prowadzisz dziennik snów i dziennik magiczny?

3 Jaki jest najważniejszy sen, który miałeś w życiu?

4 Czy regularnie wykonujesz rytuał relaksacyjny?

5 Czy pracujesz z Tarotem?

6 Czy przeprowadzałeś już dywinację za pomocą Tarota? Jakie były jej rezultaty?

7 Jakiej talii Tarota postanowiłeś używać?

8 Dlaczego chcesz uczyć się magiji?

9 Czy masz wrażenie, że naprawdę zrozumiałeś tę lekcję?

10 Jaki jest Twój ulubiony mit? Dlaczego tak bardzo Ci się podoba?

11 Czy kiedykolwiek próbowałeś uprawiać magiję, ale nie zadziałała? Jak sądzisz, dlaczego tak się stało?

Bibliografia

Więcej pozycji znajdziesz w bibliografii na końcu książki.

Ashcroft-Nowicki, Dolores, The Ritual Magick Workbook, Red Wheel/Weiser, 1998.

Bonewits, P.E.I., Real Magic, Red Wheel/Weiser, 1989.

Cicero, Chic i Sandra Tabatha Cicero, The Essential Golden Dawn, Llewellyn, 2003.

Secrets of a Golden Dawn Temple, Thoth Publications, 2004.

Crowley, A., Magija w teorii i praktyce, KOS, Katowice, 1998.

Kraig, Donald Michael, Tarot & Magic, Llewellyn, 2002.

King, Francis and Skinner, Stephen, Techniques of High Magic, Warner Destiny, 1976.

Louis, Anthony, Tarot Plain and Simple, Llewellyn, 2002.

Regardie, Israel, Foundations of Practical Magic, Aquarian, 1979.

The Golden Dawn, Llewellyn, 2002.

Wang, Robert, The Qabalistic Tarot, Weiser, 1983.

The Secret Temple, Weiser, 1980.

4 Termin zaczerpnięty ze średniowiecznej Księgi Świętej Magii Abramelina Maga, oznaczający rozpoznanie przez adepta jego prawdziwej natury (przyp. red.).

5 Karty, które odkładasz, są zupełnie „normalne”. Jeżeli jednak nie zna się dokładnie ich znaczenia, można dojść do błędnego wniosku, że wyrażają one coś negatywnego, i podczas kontemplacji wdrukować błędne lub negatywne przekonania i poglądy. Kiedy poznasz Tarota trochę lepiej (powinno Ci to zająć kilka tygodni), dołącz te karty do reszty talii.

6 Karta w pozycji odwróconej „do góry nogami” (przyp. red.).

7 Anna Mary Robertson (1860-1961) – amerykańska malarka, jedna z najważniejszych przedstawicielek tamtejszej sztuki naiwnej, nazywanej także prymitywizmem (przyp. red.).