Objętość 150 stron
Կյանքը հին հռովմեական ճանապարհի վրա
O książce
Վահան Թոթովենցի (1893-1938) ստեղծագործական կենսագրությունը 1930-ական թվականներին հարստացավ բարձրարժեք երկերով, իսկ «Կյանքը հին հռովմեական ճանապարհի վրա» վիպակը (1930) դարձավ նրա գլուխգործոցը։ Անկեղծ, գրավիչ հուզականությամբ, անհուն սիրով, անափ կարոտով, թախծի ու տխրության շնչով գրված այս վիպակը հեղինակի մանկության ու պատանեկության, ընտանիքի, հարազատների, հայրենի Մեզիրեի պատմությունն է։ Բայց այդ պատմությունը գրվեց այն ժամանակ, երբ այլեւս անցյալ էին թե՛ այդ հարազատները եւ թե՛ այդ քաղաքը, ու մնացել էին միայն կարոտը, կարոտը մարդկային ջերմ, պարզ բայց եւ խոր ու ուժեղ զգացմունքների, կարոտը անհետացած քաղաքի նկատմամբ ու Եղեռնի տնքացող ու մղկտացող ցավը…
Gatunki i tagi
Վերոնիկայի դիակը վեր բերողները դիմավորեցին նրա մորը, մայրը վազեց, գրկեց նրա դժգունած
«Կին, եղի՛ր հնազանդ քո ամուսնուն»։
Վահան Թոթովենց Կյանքը հին հռովմեական ճանապարհի վրա * * * Մայրս գնում է գոմ՝ կովը կթելու։ Գնում է և երկար ժամանակ չի վերադառնում։ – Քա՜, աղջի՜, հարսն ի՞նչ եղավ, – հանկարծ բացականչում է հորաքույրս, – գոմ գնաց ու չեկավ։ Վազում են գոմ, տեսնում են մորս՝ կովի մոտ նստած, գրկում՝ մի կապուտաչյա երեխա։ Այդ երեխան ես էի։
