Z abakusem przez wieki

Historia rachunkowości rozpoczyna się na długo przed tym, zanim człowiek opanował umiejętność abstrakcyjnego myślenia oraz przed powstaniem pisma i jest ściśle powiązana z umiejętnością liczenia (pomiaru). Człowiek od zarania dziejów musiał poradzić sobie z liczeniem, ewidencjonowaniem w celu zapamiętania i potwierdzenia czegoś, najczęściej posiadania rzeczy, dzisiaj powiedzielibyśmy – posiadania majątku (aktywów). Sposoby te zmieniały się w różnym tempie, jedne były zastępowane innymi, niektóre przetrwały do dziś. Podstawowym celem publikacji jest prześledzenie rozwoju sposobów liczenia na abakusie traktowanym jako narzędzie pomocnicze, ułatwiające prowadzenie działalności gospodarczej, a to z kolei z czasem spowodowało powstanie rachunkowości dokumentującej tę działalność. Stąd wynikają relacje między abakusem a rachunkowością na różnych etapach jej rozwoju. Rachunkowość zawsze wymagała i będzie wymagać procesu liczenia, przy czym bywał on w historii widoczny i nietrwały (liczono na palcach, na piasku, w popiele, wykorzystując kamyki, na liczydłach), widoczny i trwały (karby, zapis działań z wykorzystaniem cyfr arabskich), niewidoczny i nietrwały (kalkulator elektroniczny).