Teatr w Słupsku. Historie (o)powiedziane

Monografia Teatr w Słupsku. Historie (o)powiedziane będzie koncentrowała się na zagadnieniach teatru lokalnego, na który spojrzę przez pryzmat dwóch zredefiniowanych

współcześnie pojęć. Pierwszym z nich pozostaje „teatr”, określany jako zmienna historycznie i kulturowo praktyka artystyczna stanowiąca punkt wyjścia do badania określonej rzeczywistości kulturowej (Dariusz Kosiński).

Drugim jest „geoprzestrzeń” związana w istotny sposób z tożsamością kulturową konkretnego obszaru historyczno-geograficznego (Elżbieta Rybicka). Na styku obu kategorii – w moim rozumieniu – powinny sytuować się badania nad teatrem lokalnym i jego osiągnięciami, zjawiskiem ściśle łączącym się z daną geoprzestrzenią.

Teatr w Słupsku. Historie (o)powiedziane to czwarta odsłona historii słupskiego teatru, po dwóch autorskich monografiach Dzieje teatru w Słupsku 1945-2008. Zarys historyczno-dokumentacyjny (Słupsk 2009) i Teatr w Słupsku. Instytucja artystyczna (Słupsk 2012) oraz pracy zbiorowej Teatr w Słupsku. Przedstawienia (red. A. Sobiecka, Słupsk 2014). To zarazem dokument ewolucji pojęć i nowych strategii badawczych przenikających do mojego myślenia o działaniach kulturowych oraz dokonaniach teatralnych skoncentrowanych wokół zjawiska teatru lokalnego. Najbardziej pasjonująca w jego badaniu wydaje się możliwość patrzenia na historię i migotliwie zmieniający się status teatru lokalnego, zależny w znacznym stopniu zarówno od przeobrażeń współczesnego życia teatralnego, jak i nowych metodologii wkraczających do badań literaturoznawczych oraz teatralnych. Dzięki tym przeobrażeniom „teatr” rzeczywiście może być postrzegany – i tym samym badany – jako zmienna historycznie i kulturowo praktyka artystyczna, stanowiąca punkt wyjścia do badania „lokalnej” rzeczywistości kulturowej (Ze Wstępu).