Postmodernistyczne gry Iwana Wyrypajewa

W polskiej rusycystyce i nie tylko długo czekaliśmy na syntetyczne opracowanie obejmujące cała twórczość dramaturgiczną autora Tlenu. Bez wątpienia monografia Natalii Kurjački-Góry z powodzeniem wypełnia tę lukę. Podziw budzi przemyślana i klarowna koncepcja monografii. Autorka podjęła się niełatwego zadania, by usystematyzować dorobek dramaturgiczny Wyrypajewa, odnaleźć w jego twórczości lejtmotywy, dominanty, punkty węzłowe z jednoczesnym ukazaniem pewnych niekonsekwencji i dysonansów w jego rozwoju jako dramaturga oraz poszukiwaniu własnej drogi artystycznej czy tez wizji teatru.