0+
O książce
Autorka tej interdyscyplinarnej monografii przybliża zastosowanie narzędzi retorycznych i prasoznawczych w badaniu polskiej prasy poradnikowej dla kobiet. Opierając się na egzemplifikacjach z dziesięciu tygodników i miesięczników, m.in. „Tiny”, „Przyjaciółki”, „Kobiety i Życia” oraz „Olivii”, ukazuje mechanizmy konstruowania wizerunku nadawcy, strukturowania przekazu oraz modelowania odbiorcy. Omówienie związków między przekazem dziennikarskim i reklamowym (promocyjnym) w odniesieniu do treści poradnikowych oraz szczegółowe dane na temat zawartości pozwoliły na rekonstrukcję typowych dla pism schematów redagowania.
Istotną część publikacji stanowią analizy i konkluzje odnoszące się do roli, jaką czasopisma poradnikowe mogą odgrywać w procesie kształtowania obrazu świata, a także zbioru wartości istotnych dla czytelniczek. Autorka diagnozuje przyczyny oraz wskazuje możliwe skutki bardzo spójnej i konsekwentnie propagowanej na łamach periodyków koncepcji „bycia kobietą”.