José Saramago

Jose de Soza Saramago to współczesny Portugalski tłumacz i pisarz specjalizujący się w gatunku fantastyki społecznej.

Jose urodził się 16 listopada 1922 roku w prostej rodzinie chłopskiej, mieszkającej w prowincji Ribatejo, położonej w pobliżu miejscowości Azignaga w Portugalii. Po siedmiu latach chłopiec dowiedział się, że pracownik archiwum omyłkowo przypisał do jego imienia i nazwiska przydomek rodzinny. Kiedy chłopiec miał dwa lata, jego rodzice przeprowadzili się do Lizbony. Z powodu potrzeby rodzina nie była w stanie dać swojemu synowi wykształcenia i musiał on wcześnie pracować, próbując siebie w różnych zawodach – od ślusarza samochodowego po agenta ubezpieczeniowego. Mimo ubóstwa Saramago aktywnie studiował języki obce i czytał książki.

Pod koniec lat sześćdziesiątych Jose został członkiem nielegalnej partii komunistycznej, a w połowie lat siedemdziesiątych felietonistą politycznym, a następnie zaczął rozwijać się w sferze mediów. Jednak dość szybko jego kariera dziennikarska zakończyła się i postanowił mocno zająć się pisarstwem.

Jose Saramago: twórczość

Debiut literacki młodego pisarza miał miejsce w 1947 roku, kiedy opublikowano książkę «Grzeszna ziemia». Utwór napisany przez Saramago pierwotnie nazywał się «Wdowa», ale wydawca odmówił wydrukowania go pod tym tytułem i zaproponował wprowadzenie zmian. Książka otrzymała wstrząsające recenzje, co na długo zniechęciło Saramago do ponownego pisania.

Za jedno z godnych uwagi dzieł pisarza uważana jest powieść «Wspomnienie klasztoru» (Baltasar and Blimunda), opublikowana w 1982 roku. W nim Saramago opowiedział historię narodzin uczuć między weteranem a wiedźmą, nad którymi wisiał cień wszechmocnego i okrutnego Kościoła Katolickiego. Dzięki temu dziełu Jose potwierdził swoje prokomunistyczne poglądy i wywołał niezadowolenie ze strony Watykanu.

Według czytelników za najsilniejsze dzieła Saramago uważane są następujące książki:

• "Ślepota";
• "Ewangelia Jezusa";
• „Insight”.

Przez krytyków twórczość pisarza i została wysoce oceniona i odniesiona do realizmu magicznego. Specjaliści zwracają szczególną uwagę na uderzający humanizm i dziwaczne połączenie wydarzeń potwierdzających idee autora, dotyczące powszechnej równości.