Dante Alighieri

Dante Alighieri (pełne imię – Durante degli Alighieri) to znany włoski teolog, myśliciel, polityk, poeta oraz prekursor literackiego języka włoskiego.

Historycy i badacze literatury toczą spór o dokładną datę urodzenia Dantego do dzisiejszych czasów. Wiadomo tylko, że urodził się w ostatniej dekadzie maja (prawdopodobnie 21) 1265 roku i był potomkiem Elizejczyków, którzy założyli Florencję.

Pierwszym nauczycielem Dantego był ówczesny poeta Brunetto Latini. W swoich czasach Alighieri był osobą bardzo wykształconą: dobrze znał średniowieczną i starożytną literaturę, nauki przyrodnicze, a także czytał heretyckie rozprawy. W roku 1286 Dante przebywał rok w Bolonii, dlatego literaturoznawcy sugerują, że w tym czasie studiował on na lokalnym uniwersytecie. Dante zaczął aktywnie angażować się w działalność społeczną i polityczną od 1296 roku, a już po czterech latach został przeorem. Jednak już w 1302 r. Alighieri i jego partia Białych Gwelfów zostali wydaleni z Florencji, po czym autor rozpoczął wędrowniczy tryb życia. Niewiele wiadomo o tym okresie oprócz tego, że bezpośrednio po wygnaniu Dante znajdował się pod patronatem władcy Werony, Bartolomeo della Scali, który poniósł jedank polityczną klęskę niedługo po odejściu Dantego.

Później Alighieri ponownie odwiedził Bolonię, a następnie Francję, gdzie z powodzeniem występował publicznie i brał udział w dysputach. W latach 1316–1317 mieszkał w Rawennie na zaproszenie ówczesnego właściciela miasta – Guido la Polenta. Latem 1321 r. Alighieri udał się w podróż służbową do Wenecji jako ambasador władcy Rawenny,która okazała się jego ostatną podróżą, ponieważ niedługo po powroie zmarł na malarię.

Twórczosc

Główna myśl, która przewija się przez wszystkie dzieła Alighieri to refleksja nad poszukiwaniem nowych zasad, stabilności i osobistej integralności. Inspiracją dla poety była także jego ukochana Beatrycze, z którą nie mógł się związać węzłem małżeńskim, Pojawia się ona we wszystkich dziełach Dantego. Pierwsze pochodzą z lat osiemdziesiątych XIII wieku, kiedy napisał „Życie nowe”, na które składały się różne formy poetyckie oraz opowieści o Beatrycze i miłości jaką darzył ją poeta.

Warto zauważyć, że badacze literatury uważają to dzieło Dantego za pierwszą autobiografię w historii literatury światowej. Lata wygnania z Florencji były nie mniej owocne twórczo dla poety. W tym okresie pracował nad traktatem „Convivio”, w którym połączył politykę, etykę i poetykę. Pracę tą warto wyróżnić również dlatego, że Alighieri przedstawia rewolucyjne idee dotyczące równości wszystkich ludzi. Zainteresowanie polityką i działaniami społecznymi zaowocowało u poety napisaniem takich traktatów politycznych, jak na przykład „De monarchia”, gdzie opisał idealnego władcę i papiestwo.

Oczywiście za najsłynniejsze dzieło Alighieri uważana jest za „Boska komedia”, w której autor przedstawił swoją wizję życia pozagrobowego. Praca zawiera wiele alegorii i odniesień do włoskich przysłów ludowych, które nadają książce oryginalny styl. Pod obrazami komedii Alighieri ukrył wydarzenia polityczne w swoich rodzinnych Włoszech, rozdartych wewnętrznie przez wrogość i zewnętrzną politykę, które można uratować tylko za pomocą rozumu.

Twórczość Dantego stymulowała przejście do renesansowego humanizmu i kształtowanie się kultury europejskiej, co znacznie wpłynęło na humanistyczne kręgi kulturalne.