O autorze
Właściwie – Aleksander Głowacki herbu Prus. Polski prozaik, nowelista i publicysta. Urodził się 20 sierpnia 1847 w Hrubieszowie, zmarł 19 maja 1912 w Warszawie. Jest czołowym przedstawicielem pozytywizmu w Polsce. Zasłynął nie tylko jako powieściopisarz, ale i popularyzator wiedzy, działacz społeczny, kronikarz Warszawy.
W trakcie studiów w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie i na Wydziale Leśnym Instytutu Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa Prus próbował różnych zawodów, aby zarobić na życie. Był m.in. fotografem, ulicznym mówcą, ślusarzem w fabryce Lilpopa i Raua. W 1871 przetłumaczył i napisał streszczenie dzieła angielskiego filozofa Johna Stuarta Milla Logika.
Karierę prozatorską Prusa poprzedziła ta dziennikarska. Za debiut prasowy uważa się artykuł o tematyce społecznej Nasze grzechy opublikowany w „Opiekunie domowym” w 1872. Prus pisał dla takich czasopism, jak: „Niwa”, „Mucha”, „Kurier Warszawski”, „Ateneum”, „Nowiny”, „Tygodnik ilustrowany”, „Kurier Codzienny”, „Wędrowcoec”. Poruszał tematy zarówno społeczne, jak i popularnonaukowe.
Wybrane nowele i opowiadania:
- Lokator poddasza (1875; opowiadanie);
- Przygoda Stasia (1879);
- Powracająca fala (1880; opowiadanie);
- Antek (1880);
- Katarynka (1880);
- Nawrócony (1881);
- Kamizelka (1882);
- On (1882);
- Grzechy dzieciństwa (1883);
- Na wakacjach (1884);
- Omyłka (1884);
- Pleśń świata (1884);
- Z legend dawnego Egiptu (1888);
- Sen (1890).
Powieści:
- Dusze w niewoli (debiut powieściowy Prusa; wyd. książkowe 1877);
- Placówka (wyd. książkowe 1886);
- Lalka (wyd. książkowe 1890);
- Emancypantki (wyd. książkowe 1894);
- Faraon (wyd. książkowe 1897);
- Dzieci (wyd. książkowe 1908).