Cytat z książki "Сонечка"

Зато каждый вечер он отворял дверь своего дома и в живом огнедышащем свете керосиновой лампы, в неровном мерцающем облаке он видел Соню, сидящую на единственном стуле, переоборудованном Робертом Викторовичем в кресло, и к заостренному концу ее подушкообразной груди была словно приклеена серенькая и нежно-лохматая, как теннисный мяч, головка ребенка. И все это тишайшим образом колебалось и пульсировало: волны неровного света и волны невидимого теплого молока, и еще какие-то незримые токи, от которых он замирал, забывая закрыть дверь. «Двери!» — протяжным шепотом возглашала Сонечка, вся улыбаясь навстречу мужу, и, положив дочку поперек их единственной кровати, доставала из-под подушки кастрюлю и ставила ее на середину пустого стола.
Inne cytaty
15,63 zł
Ograniczenie wiekowe:
18+
Data wydania na Litres:
09 marca 2022
Data napisania:
1995
Czas trwania:
2 godz. 17 min. 37 sek.
ISBN:
978-5-17-140205-1
Format pobierania:
Audio
Średnia ocena 4,8 na podstawie 181 ocen
Audio
Średnia ocena 4,7 na podstawie 232 ocen
Audio
Średnia ocena 4,6 na podstawie 209 ocen
Audio
Średnia ocena 4,7 na podstawie 85 ocen
Audio
Średnia ocena 4,6 na podstawie 794 ocen
Audio
Średnia ocena 4,7 na podstawie 681 ocen
Audio
Średnia ocena 4,6 na podstawie 55 ocen
Audio
Średnia ocena 4,6 na podstawie 1042 ocen
Tekst, format audio dostępny
Średnia ocena 4,6 na podstawie 1224 ocen
Tekst, format audio dostępny
Średnia ocena 4,4 na podstawie 1008 ocen
Audio
Średnia ocena 4,6 na podstawie 794 ocen
Audio
Średnia ocena 4,6 na podstawie 55 ocen
Audio
Średnia ocena 4,7 na podstawie 681 ocen
Tekst, format audio dostępny
Średnia ocena 3,7 na podstawie 172 ocen