Powieściopisarz, semiolog, filozof, mediewista. Urodził się 5 stycznia 1932 w Aleksandrii, a zmarł 19 lutego 2016 w Mediolanie.
Jest autorem wielu esejów na temat teorii literatury, kondycji współczesnych mediów i kultury popularnej. Pisał także książki dla dzieci i młodzieży. Światową sławę przyniosła mu powieść Imię róży (1980). Kolejnymi bestsellerami były m.in. Wyspa dnia poprzedniego (1994) oraz Cmentarz w Pradze (2010).
Eco łączył zawód pisarza z karierą uniwersytecką. Był profesorem na Uniwersytecie we Florencji oraz na Uniwersytecie w Bolonii. Interesowały go szczególnie: semiologia, estetyka, procesy komunikacji. Na Uniwersytecie San Marino założył wydział studiów medioznawczych. Eco uhonorowano kilkoma tytułami doktora honoris causa. W Polsce przyznały mu je Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie (1996) i Uniwersytet Łódzki (2015).
Eco wielokrotnie nominowano do literackiej Nagrody Nobla.
Powieści :
Imię róży (1980 r., wyd. polskie 1987);
Wahadło Foucaulta (1988, wyd. polskie 1993);
Wyspa dnia poprzedniego (1994, wyd. polskie 1995);
Baudolino (2000, wyd. polskie 2001);
Tajemniczy płomień królowej Loany (2004, wyd. polskie 2005);
Cmentarz w Pradze (2010, wyd. polskie 2011);
Temat na pierwszą stronę (2015, wyd. polskie 2015). [/ul]
Prace naukowe i eseje :