После долгих лет напряженной работы, в 1950 году, после десятилетнего перерыва, увидел свет роман Эрнеста Хемингуэя «За рекой в тени деревьев». Критика назвала роман неудачным, слишком сентиментальным, манерным. К счастью у читателей и поклонников творчества Хемингуэя сложилось отличное от критиков мнение, и они единодушно признали «За рекой, в тени деревьев» одним из лучших образцов прозы Хемингуэя. Как и в романе «Прощай оружие», в романе «За рекой, в тени деревьев» Хемингуэй опять поднимает темы Италии и войны, любви и смерти. Поля сражения Второй Мировой войны для главного героя романа – полковника Ричарда Кантуэлла уже в прошлом, но воспоминания о них навсегда остались в его памяти. Так в блеклом и тяжелом свете зимней Венеции вершатся человеческие судьбы и разбиваются сердца.
Продюсер издания: Владимир Воробьёв
Copyright © 1950 by Ernest Hemingway Copyright renewed
© 1978 by Mary Hemingway
© Перевод Е. Голышева (наследники)
© Перевод Б. Изаков (наследники)
©&℗ ИП Воробьев В.А.
©&℗ ИД СОЮЗ
Mroczny sekret, który położył się cieniem na jej życiu. Małgosia, już jako dorosła kobieta, przyjeżdża na wakacje do swoich przybranych rodziców. Nawet nie przypuszcza, że pobyt u nich będzie również powrotem do smutnych i przykrych wydarzeń z dzieciństwa. Przeszłości nie da się wymazać ani zamknąć jej na klucz i Małgosia ponownie będzie musiała się z nią zmierzyć. Odnajdzie w niej pewien mroczny sekret, który położył się cieniem na jej życiu i tylko od będzie zależeć, czy potrafi sobie z nim poradzić…
Powieść wciągająca i “czarująca” od pierwszej strony. Mamy morderstwo, tajemnice, niewyjaśnione sprawy z przeszłości, a chwilami nawet nastrój grozy. Dostajemy też dużą dawkę ciepła, miłości, życzliwości, mądrości, wzruszeń i humoru. Wspaniała, wciągająca, magiczna powieść. (Grażyna Strumiłowska, Książka zamiast kwiatka)
Córkę czarownicy, pochłonęłam dosłownie w trzy wieczory… Polecam nie tylko osobom preferującym współczesną powieść obyczajową. Znajdziecie w niej sporo bardzo ciekawych wątków, począwszy od psychologicznego, a skończywszy na kryminalnym. Ta lektura jest jak magnes – przyciąga i nie chce puścić! (Ewa Formella Książki Idy)