O autorze
Polski pisarz, krytyk literacki, eseista, żołnierz. Urodził się 20 maja 1919 r. w Kielcach, zmarł 4 lipca 2000 r. w Neapolu).
W 1939 r., po ataku ZSRR na Polskę, kiedy próbował przekroczyć niemiecko-sowiecką linię demarkacyjną, został aresztowany przez NKWD. Herling-Grudziński więziony był przez 5 lat w Witebsku, Leningradzie i Wołogdzie, a ostatecznie trafił do łagru w Jercewie. 20 stycznia 1942 r. został uwolniony na mocy układu Sikorski-Maiski. Dramatyczne doświadczenia rzeczywistości obozowej opisał w swojej najsłynniejszej książce Inny świat.
Herling-Grudziński służył w armii gen Andersa. Walczył m.in. pod Monte Cassino, za co został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Po wojnie krytykował dyktaturę komunistyczną, przez co został wygnany i stał się emigrantem politycznym.
Wiele jego książek ukazało się we Francji (tłum. Thérèse Douchy), np. Nuits blanches d’amour, Seuil (2001) i Journal écrit la nuit, 1971-1983 (1989).
Wybrane utwory:
- 1945 Żywi i umarli – debiut książkowy;
- 1951 Inny świat (wyd. polskie 1953);
- 1969 Upiory rewolucji;
- 1973 Dziennik pisany nocą 1971–1972;
- 1980 Dziennik pisany nocą 1973–1979;
- 1983 Podróż do Burmy;
- 1984 Dziennik pisany nocą 1980-1983;
- 1988 Wieża i inne opowiadania;
- 1989 Dziennik pisany nocą 1984-1988;
- 1993 Dziennik pisany nocą 1989-1992;
- 1995 Portret wenecki. Trzy opowiadania;
- 1997 Gorący oddech pustyni – finał Nagrody Literackiej Nike 1998;
- 2000 Podzwonne dla dzwonnika;
- 2000 Najkrótszy przewodnik po sobie samym;
- 2007 Wiek biblijny i śmierć.