Bolesław Prus

Właściwie – Aleksander Głowacki herbu Prus. Polski prozaik, nowelista i publicysta. Urodził się 20 sierpnia 1847 w Hrubieszowie, zmarł 19 maja 1912 w Warszawie. Jest czołowym przedstawicielem pozytywizmu w Polsce. Zasłynął nie tylko jako powieściopisarz, ale i popularyzator wiedzy, działacz społeczny, kronikarz Warszawy.

W trakcie studiów w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie i na Wydziale Leśnym Instytutu Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa Prus próbował różnych zawodów, aby zarobić na życie. Był m.in. fotografem, ulicznym mówcą, ślusarzem w fabryce Lilpopa i Raua. W 1871 przetłumaczył i napisał streszczenie dzieła angielskiego filozofa Johna Stuarta Milla Logika.

Karierę prozatorską Prusa poprzedziła ta dziennikarska. Za debiut prasowy uważa się artykuł o tematyce społecznej Nasze grzechy opublikowany w „Opiekunie domowym” w 1872. Prus pisał dla takich czasopism, jak: „Niwa”, „Mucha”, „Kurier Warszawski”, „Ateneum”, „Nowiny”, „Tygodnik ilustrowany”, „Kurier Codzienny”, „Wędrowcoec”. Poruszał tematy zarówno społeczne, jak i popularnonaukowe.

Wybrane nowele i opowiadania:

• Lokator poddasza (1875; opowiadanie);
• Przygoda Stasia (1879);
• Powracająca fala (1880; opowiadanie);
• Antek (1880);
• Katarynka (1880);
• Nawrócony (1881);
• Kamizelka (1882);
• On (1882);
• Grzechy dzieciństwa (1883);
• Na wakacjach (1884);
• Omyłka (1884);
• Pleśń świata (1884);
• Z legend dawnego Egiptu (1888);
• Sen (1890).

Powieści:

• Dusze w niewoli (debiut powieściowy Prusa; wyd. książkowe 1877);
• Placówka (wyd. książkowe 1886);
• Lalka (wyd. książkowe 1890);
• Emancypantki (wyd. książkowe 1894);
• Faraon (wyd. książkowe 1897);
• Dzieci (wyd. książkowe 1908).