O autorze
Lew Tołstoj – prawie najgłówniejsza postać literatury rosyjskiej, pedagog, publicysta, myśliciel religijny, członek korespondent Cesarskiej Akademii Nauk, honorowy akademik w kategorii wdzięcznej literatury, posiadacz Cesarskiego Orderu św. Anny, medali «Za obronę Sewastopola», «Na pamiątkę wojny 1853 – 1856», «Na pamiątkę o 50. rocznicy Obrony Sewastopola».
Lew Tołstoj urodził się 9 września 1828 roku w Jasnej Polanie w guberni Tulskiej w rodzinie szlacheckiej. Kiedy chłopiec miał dwa lata, jego matka zmarła. Po kolejnych siedmiu latach zmarł ojciec. Opiekunem Lwa była ciotka z Kazania. Atmosferę dorastania w jej rodzinie pisarz wspominał później w powieści «Dzieciństwo».
Początkowo uczył się w domu – zajmowali się nim nauczyciele francuscy i niemieccy. W 1843 roku zaczął uczęszczać na wykłady Wydziału literatury Wschodniej Cesarskiego Uniwersytetu Kazańskiego. Ale z powodu słabych wyników w nauce został później przeniesiony na wydział prawa. Tam też się nie zrosło: pisarz nie chciał uczyć się zgodnie z czyimś kierunkiem, lubił samodzielnie rozumieć naukę. Dlatego w 1847 roku, nie doprowadzając sprawy do stopnia, Lew przestał gonić się za szkolnictwem wyższym i postanowił wrócić do domu, aby zająć się rolnictwem. Chociaż i to z powodu częstych odłogów z Jasnej Polany nie wychodziło zbyt dobrze. Zauważając, że dobrze radzi sobie z prowadzeniem dziennika, Tołstoj postanowił udać się do Moskwy – spróbować swoich sił w pisaniu. Jednocześnie zainteresował się grami w karty, co później pociągnęło za sobą duże długi.
Jako młody Lew Tołstoj uczestniczył w działaniach wojennych wraz z bratem Mikołajem, najpierw jako juncker w górach Kaukazu, a następnie przeniósł się do Sewastopola, gdzie dowodził oddziałem wojskowym. Następnie zdobyte doświadczenie stanowiło podstawę lub zostało motywem przewodnim kilku dzieł:
- "Kozacy";
- "Hadżi-Murat";
- "Zwolniony";
- "Wyrąb lasu";
- "Wybieg";
- "Opowiadania sewastopolskie";
- "Lata chłopięce";
- "Młodość".
Lew Tołstoja: ku uczcie
Sława w kręgach literackich zaczęła stopniowo docierać do Tołstoja w 1855 roku po napisaniu opowiadań o prawie pańszczyźnianych «Polikuszka» i «Poranek ziemianina». Od roku 1857 do roku 1860 Lew zwrócił się ku wędrówkom, gdzie tworzył podręczniki szkolne. W 1859 roku otworzył nawet szkołę dla chłopskich dzieci. A później znane i darujące mu niespotykaną sławę dzieła posypały się spod jego pióra:
- "Wojna i pokój";
- "Anna Karenina";
- "Po balu";
- "Za co?";
- "Ciemna potęga" (lub «Potęga ciemnoty»);
- "Zmartwychwstanie".
W latach osiemdziesiątych Tołstoj postanowił ekskomunikować się z cerkwi, nie znajdując prawdy w religii. Był czas, kiedy twórca był nawet odwiedzany przez myśli samobójcze, ale jego serce przestało bić z powodu starości i choroby – późną jesienią 1910 roku, kiedy pisarz miał 82 lata. Tołstoj poczuł się źle w pociągu jadącym do Kozielska. Na stacji kolejowej Astapovo kierownik dał mu schronienie. Po tygodniu bolesnych cierpień pisarza już nie było. W dniu 9 listopada w Jasnej Polanie zebrało się kilka tysięcy ludzi na pożegnanie Lwa Tołstoja. Był to pierwszy publiczny pogrzeb słynnego mężczyzny, który odbył się poza obrządkiem prawosławnym.
Twórczość pisarza wywarła ogromny wpływ na rozwój tradycji realizmu w literaturze światowej i przyczyniła się do ewolucji humanizmu europejskiego.
