Wiersz do Króla Pruskiego

 
Królu-rzuciłeś kostkę, już padła niestety!
Cofnąć się nie wypada, więc daléj do mety,
Po trupach twego ludu idź naprzód bezkarnie
I nowe twéj Ojczyznie zadawaj męczarnie.
Korona na twéj głowie krwią braci spryskana;
Dopokiż, będziem cierpieć mordercę…. tyrana!…
Zdeptałeś wolne serca ludu niemieckiego,
Precz ztąd zbójco w koronie-precz! z tronu pruskiego.
Ty coś chciwością mordów przewyższył tygrysy,