O autorze
Aleksander Kamiński – profesor nauk humanistycznym, pedagog, autor książek.
O autorze
Aleksander Kamiński przyszedł na świat 28 stycznia 1903 roku w Warszawie. Jako dziecko wyjechał wraz z rodzicami do Kijowa, gdzie ukończył rosyjską szkołę powszechną, w 1914 roku przeniósł się do Rostowa, a następnie do Humania. Trudne warunki materialne spowodowane przedwczesną śmiercią ojca sprawiły, że Aleksander już od nastoletnich lat pracował jako goniec w banku.
W styczniu 1918 roku został członkiem Męskiej Drużyny Skautowej im. Tadeusza Kościuszki w Humaniu. Tak rozpoczęła się jego długa i najważniejsza przygoda związana z harcerstwem. Powrócił do Warszawy w marcu 1921 roku, kontynuował naukę i w czerwcu 1922 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Następnie studiował historię i archeologię na Uniwersytecie Warszawskim. Uzyskał tytuł magistra, następnie pracował jako nauczyciel i wychowawca. W stolicy Kamiński kontynuował także działalność w ZHP.
W 1924 roku został mianowany podharcmistrzem, a trzy lata później harcmistrzem Związku Harcerstwa Polskiego. Po wybuchu II wojny światowej aktywnie działał w Szarych Szeregach jako członek ścisłej Głównej Kwatery „Pasieka”. Sprawował również funkcję redaktora naczelnego w tygodniku konspiracyjnym „Biuletyn Informacyjny”. Był odpowiedzialny za komórkę artystyczną Armii Krajowej.
W 1940 roku założył w Warszawie Organizację Małego Sabotażu „Wawer”, która zajmowała się m.in. malowaniem kotwic, niszczeniem niemieckich plakatów i symboli oraz rozprowadzaniem konspiracyjnej prasy. Po zakończeniu wojny Kamiński uzyskał stopień doktora filozofii na Uniwersytecie Łódzkim. Z przyczyn ideologicznych został jednak usunięty z uczelni, a jego teksty zostały objęte cenzurą. Pod koniec lat pięćdziesiątych powrócił na uniwersytet, uzyskał habilitację, a w 1969 roku tytuł profesora nadzwyczajnego.
W 1972 roku przeszedł na emeryturę i wrócił do Warszawy, gdzie zmarł 15 marca 1978 roku. Jego grób znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, nieopodal mogił „Zośki”, „Alka” i „Rudego”.
Twórczość
Aleksander Kamiński jest twórcą metodyki zuchowej, którą stworzył wraz z Jadwigą Zwolakowską. Jest autorem powieści, stanowiących równocześnie podręczniki metodyczne dla instruktorów zuchowych w Organizacji Harcerzy ZHP:
- „Antek Cwaniak” (1932),
- „Książka wodza zuchów” (1933),
- „Krąg rady” (1935).
W kwietniu 1943 roku na podstawie relacji „Zośki” Kamiński napisał „Kamienie na szaniec”. Książka ta opisuje konspiracyjną działalność 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej oraz tak zwaną Akcję pod Arsenałem, przeprowadzoną w celu uwolnienia z siedziby Gestapo przy ulicy Szucha Jana Bytnara, w wyniku której zarówno „Rudy”, jak i „Alek” ponieśli śmierć. „Kamienie na szaniec” jest jedną z najważniejszych książek polskiej literatury młodzieżowej i wojennej.